8.9.09

Χαμένοι στο Διαδίκτυο

Οι "Νύχτες Πρεμιέρας" αφιερώνουν μια ειδική ενότητά τους σε ταινίες που εξερευνούν και καταγράφουν ένα παράλληλο σύμπαν τόσο μακρινό και τόσο κοντινό
(16-27/9, "Αττικόν", "Απόλλων", "Δαναός")

Το διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ της Αθήνας φέρνει στο προσκήνιο τη διαδικτυακή ζωή, συνθέτοντας την ειδική ενότητα με τίτλο "Internet space".

  • Στο "We live in the public" της Όντι Τίμονερ, πρωταγωνιστής είναι ο Τζος Χάρις, ο δημιουργός της πρώτης ομάδας ανθρώπων που μοιράζονταν on line τις προσωπικές τους στιγμές στο internet. Ήταν τόσο δεμένη η ζωή του με το internet, που ανακοίνωσε στην ετοιμοθάνατη μητέρα του ότι δεν θα πάει στην κηδεία της με ένα βιντεάκι στο You Tube!



  • Το "Talhotblond" της Μπάρμπαρα Σρόντερ, ξεκινά με το ερωτικό τρίγωνο ενός chat room και καταλήγει σε μια τραγωδία. Η διαδικτυακή ζωή, λέει, επηρεάζει με τραγικό μερικές φορές τρόπο την πραγματική, διότι οι ανώνυμοι μέσα είναι επώνυμοι έξω.
  • Αν η ανωνυμία θεωρείται το μεγάλο πλεονέκτημα του υπόλοιπου Διαδικτύου, σίγουρα είναι ο παράδεισος των επισκεπτών ερωτικών σαδομαζοχιστικών ιστοσελίδων σαν αυτές που αποτελούν το κύριο θέμα του ντοκυμαντέρ "Sexual Graphic Horror", των Μπάρμπαρα Μπελ και Άννας Λόρεντσον. Εικόνες και συνεντεύξεις που σοκάρουν, για ένα θέμα ταμπού, αλλά και για τη διπλή ζωή των ανθρώπων εντός και εκτός...

    Γι αυτό το δισυπόστατο της ζωής της μιλάει στην ταινία "Ideal World" έξω από το εικονικό ατελιέ της μία διάσημη κάτοικος του Second Life, η σχεδιάστρια εικονικών ρούχων Nephilaine. Η κατά κόσμον Κέισι Λιούις δημιούργησε την εικονική φίρμα Pixel Dolls και το ανάλογο κατάστημα, φτάνοντας μετά την τεράστια επιτυχία της να την κατοχυρώσει στον πραγματικό αμερικανικό οργανισμό εμπορίου. Η ταινία του Γκλεν Τόμας δείχνει το "ταξίδι" των ανθρώπων που με το προσωπικό τους άβαταρ εποίκησαν έναν άγνωστο τόπο, άλλαξαν τα εθνικά τους νομίσματα με το τοπικό λίντεν, αγόρασαν σπίτια, έστησαν επιχειρήσεις. Στην ταινία του ο Τόμας, υπηρετώντας την τεκμηρίωση παρουσιάζει και την αντίθετη άποψη. Ότι δηλαδή, είναι μεν εκατομύρια οι κάτοικοι του Second Life, αλλά πόσοι από αυτούς καταλανώνουν τόσο ώστε να αποτελέσουν μετρήσιμο μοντέλο ζωής έξω από τον υπολογιστή; Η Κέισι Λιούις έχει πολυπληθή πελατεία, αλλά η πλειονότητα των κατοίκων του SL ξοδεύουν μόνο τα 10 δολάρια της συνδρομής. Το 2006 οι "Νιου Γιορκ Τάιμς" έγραφαν "Εικονικός κόσμος αλλά πραγματικό χρήμα" και παρουσίαζαν οργανισμούς όπως η Nissan, η Toyota, η Sony και η ΝΑSA με δικά τους νησιά στο SL όπου έκαναν μπίζνες ή έρευνα, την ώρα που η Phillips δοκίμαζε εκεί νέα προϊόντα ή έπαιρνε ιδέες, όπως η ΝΙΚΕ, με το Reuters να στέλνει ανταποκριτές. Στο κόσμο του Second Life, βέβαια, δεν κάνεις μόνο μπίζνες. Κάνεις πολύ σεξ, πηγαίνεις σε πάρτι, βλέπεις ταινίες και απατάς τη γυναίκα σου μέχρι διαζυγίου. Αν, τέλος είσαι... χώρα, κάνεις πολιτική: οι Μαλβίδες και η Σουηδία είναι τα πρώτα κράτη που ίδρυσαν εικονικές πρεσβείες. Δεν το λέει η ταινία, αλλά η Wikipedia, η εγκυκλοπαίδεια του Διαδικτύου που επιμένει ότι πρεσβεία στο SL έχουν και τα Σκόπια με το όνομα "Μακεδονία".
Aναδημοσιεύω αυτά τα αποσπάσματα από το ομότιτλο άρθρο της Ελεωνόρας Ορφανίδου (oimouses.blogspot.com) από το ένθετο "7" Η Τέχνη της Ζωής, της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας της 6/9/2009, βρίσκοντάς το εξαιρετικά ενδιαφέρον και επίκαιρο αφού η παράλληλη ζωή του διαδικτύου συνεχώς διασταυρώνετοι με τη δική μας πραγματική ζωή.

Δεν υπάρχουν σχόλια: