Είναι εν μέρει αλήθεια ότι η απόσταση και ο χρόνος απομακρύνει τους ανθρώπους, τους ανθρώπους που αλλάζουν, ευτυχώς όμως υπάρχει και το internet, τα blogs, τα mails, η σύγχρονη χωρίς οικονομικό κόστος μορφή επικοινωνίας που συντηρεί τις επαφές μας σ' όλο το κόσμο. Είναι απίστευτο πόσο ζεστά νοιώθουμε κάθε φορά που μας έρχονται οι παλιοί μας φίλοι , όταν διαπιστώνουμε ότι μαζί τους έχουμε ακόμα κοινά πράγματα, πράγματα που μας συνέδεσαν στα χρόνια της νιότης μας: αγώνες κοινωνικούς, περιβαλλοντικούς και κυρίως το διαρκή αγώνα να μείνουμε άνθρωποι, άνθρωποι με αρχές και ήθος. Άνθρωποι που δεν στηρίζουν τις σχέσεις τους στο οικονομικό συμφέρον ή τη στάση ζωής τους στις προσωπικές τους φιλοδοξίες ποδοπατώντας οτιδήποτε άλλο.
Ο παλιός μου φίλος Πολυδεύκης με το γιό του Νικηφόρο
Θεανώ και Νικηφόρος
Δημητράκης και Αποστόλης στο σπίτι του γιου μου
Ο Δημητράκης με την μαμά του και κολλητή μου, την Ηλέκτρα
Τα κορίτσια μας Ίριδα και Μαρία με το μικρό Δημήτρη
Ο Δημήτρης με το αδέσποτο που μου μάζεψε, τη Τζίτζη όπως την ονόμασε!
Η Δέσποινα με τον μικρό αδερφό του γιου μου Ιωσήφ 
Νίκος, Ελένη, Νικηφόρος, στο μπαρ του Νικηφόρου στο Ηραίον
Η αγαπημένη μου Ελένη στο "Επιούζιον" στο Λιμνιώνα. 
Ο αδερφός μου Νίκος με την Ελένη σε μια βόλτα στο χωριό Κοντακαίϊκα
Δεν είναι μόνο όμως αυτοί που έρχονται, αλλά κι αυτοί που φεύγουν: Η οικογένεια Παριανού μετακομίζει στη Κρήτη. Εδώ στην αποχαιρετιστήρια βραδιά στο σπίτι τους. Η Μαρία με τη Φωτεινή και το Μανώλη -τραγουδούν- πάνω και κάτω ο Βαγγέλης με το Νίκο που παίζει μπουζούκι, λείπει η Ματίλντα. Παιδιά καλή διαμονή στο νέο σας τόπο και μη μας ξεχνάτε! Και Βαγγέλη μας αποκάλυψες το κρυμμένο σου ταλέντο στο τραγούδι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου