17.12.08

Ένα χρηστικό χριστουγεννιάτικο δένδρο



Η φίλη μου η Κατερίνα έφτειαξε ένα δένδρο με χρηστικά αντικείμενα από αυτά που εμπορεύεται στο μαγαζί της. Θαυμάστε το!




16.12.08

Αφιέρωμα στο Γαλλικό Κινηματογράφο

Oι κινηματογραφικές μας λέσχες -Σάμου και Καρλοβασίου- σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και το Γαλλικό Προξενείο Σάμου, στα πλαίσια διάδοσης της γαλλικής γλώσσας και πολιτισμού διοργανώνει ένα αφιέρωμα στο γαλλικό κινηματογράφο. Στο Βαθύ από την Πέμπτη 18/12 έως και την Κυριακή 21/12/2008 θα προβληθούν πέντε ταινίες: 1)Λαίδη Τσάτερλι (Lady Chatterley), 2) Ρωσικές κούκλες (Les Poupees Russes), 3) Βασιλικό Παλάτι (Palais Royal), 4)Η Γοητεία της εξουσίας (L' Ivresse du pouvoir) και 5)Φωτιά και Λάβρα (Hors de prix).
Στο Καρλόβασι, δεδομένων των αντικειμενικών δυσκολιών μιας και το πανεπιστήμιο είναι σε κατάληψη και οι περισσότεροι φοιτητές έφυγαν για γιορτές, θα προσπαθήσουμε να προβάλλουμε τρεις τουλάχιστον από αυτές. Την Παρασκευή 19/12 λίγο νωρίτερα από τη συνηθισμένη μας ώρα σκοπεύουμε να προβάλουμε την "Γοητεία της εξουσίας" και τη "Λαίδη Τσάτερλι" και το Σάββατο 19/12/2008, εφόσον υπάρχει προσέλευση την προηγούμενη, τις "Ρωσικές κούκλες".

Η Γοητεία της εξουσίας είναι ένα πολιτικό θρίλερ παραγωγής 2006 του Claude Chabrol, όπου τον κεντρικό ρόλο της δικαστίνας παίζει η Isabelle Huppert. Πρόκειται για μια αρκετά τολμηρή ταινία που αφηγείται με μεθοδικότητα και οξυδέρκεια μια υπόθεση "φανταστική" που δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα, αναλύοντας με τρόπο έξυπνο τα παρασκήνια της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα, φέρνοντας στο νου τα πολιτικά θρίλερ του ιταλού Φραντζέσκο Ρόζι αλλά και του δικού μας Κώστα Γαβρά.

Η Λαίδη Τσάτερλι είναι μια ερωτική ταινία Βέλγικης, Γαλλικής και Βρετανικής συμπαραγωγής του 2006, σε σκηνοθεσία του Πασκάλ Φεράν, βασισμένη στο βιβλίο του Ντ. Χ. Λώρενς. Πρωταγωνιστούν Μαρίνα Χαντς, Ζαν Λουί Κουλός και Ιπολίτ Ζιραντό.

Οι Ρωσικές κούκλες είναι μια κοινωνική ταινία σε σκηνοθεσία του Σέντρικ Κλάπις με πρωταγωνιστές τους Ρομάν Ντουρί, Οντρέ Τοτού και Σεσίλ ντε Φρανς.


13.12.08

Αργοπεθαίνει

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια,
που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο,
που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.
Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.
Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό γεγονός της αναπνοής.
Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει
στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.


Πάμπλο Νερούντα

11.12.08

Laitakaupungin Valot (Τα φώτα στο Σούρουπο)

Καρλόβασι 12/11/2008, Βαθύ 13 και 14/11/2008 ώρα 21.00

Φιλανδική δραματική ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία του Άκι Καουρισμάκι (2006)

Τα "Φώτα της Πόλης" του Τσάρλι Τσάπλιν εμπνέουν τον σπουδαίο Φιλανδό, που μετά τον αριστουργηματικό "Άνθρωπο χωρίς Παρελθόν" συνεχίζει την κατάβασή του στη σκοτεινή πλευρά της Σκανδιναβίας, όπου πίσω από τη χλιδή του οικονομικού θαύματος ζουν φτωχοί άνθρωποι, εγκληματίες και απόκληροι της κοινωνίας. Ο έρωτας οδηγεί όχι μόνο στην τρέλα, αλλά με μερικούς λανθασμένους χειρισμούς σε πάει καρφί μέχρι και τη φυλακή φωνάζει ο Καουρισμάκι που κατχψαφέρνει μόλις σε 78 λεπτά να σε κάνει να γελάσεις και να κλάψεις, σε μια ταινία αργών ρυθμών που πιθανόν να σας κάνει να βαρεθείτε σε πρώτη φάση. Αν της δώσετε όμως λίγο παραπάνω προσοχή είμαι βέβαιος πως θα σας κερδίσει. Αστείο, δραματικό, γλυκό και πικρό, ένα φιλμ που αξίζει της προσοχής σας.

(cinemad, Κώστας Χουβαρδάς)



2.12.08

από την εκδήλωση αφιέρωμα στο Νίκο Νόου

το αφιέρωμα στο Νίκο Νόου

Μπορεί η εκδήλωση να μην είχε τόσο πάθος αλλά τα παιδιά που επισκέφτηκαν από τα σχολεία την έκθεση, οι μικροί μαθητές, ανταποκρίθηκαν. Την Παρασκευή 28/11/2008 τα σχολεία της πόλης ανταποκρίθηκαν. Μικροί μαθητές των δημοτικών ρώτησαν το φωτογράφο ποια η διαφορά της ασπρόμαυρης με την έγχρωμη φωτογραφία;
Κι αυτός απάντησε ότι η πρώτη είναι δουλειά του φωτογράφου ενώ η δεύτερη οφείλεται κατά βάση στα μηχανήματα.
Ειπώθηκε ακόμα ότι η ασπρόμαυρη κρύβει μια εσωστρέφεια, ρουφάει δηλαδή το θεατή μέσα της, ενώ η έγχρωμη βγάζει με τη ρεαλιστικότητά της εξωστρέφεια.
Τους συγκίνησε επίσης η ενότητα των φωτογραφιών με τους υψωμένους κυματισμούς (προβέντζα), μία από τις οποίες βραβεύτηκε σε ευρωπαϊκό διαγωνισμό φωτογραφίας στη Χάγη το 1964, εκείνες με τα φλαμίγκος στην αλυκή, αλλά και αυτές με παλιά ξωκλήσια και καλύβια, που δυστυχώς τ' αφήσαμε ρημαγμένα στο πέρασμα του χρόνου κι αρκετά από αυτά δεν υπάρχουν πια....

Υπολογισμένη αναβολή

Ωραία που βγαίνει το πλοίο απ' το λιμάνι. Ρόδινος ο καπνός του
μες στη χρυσόσκονη του δειλινού. Λοιπόν,
όσες φορές κι αν σε αρνήθηκαν ή κι αν αρνήθηκες,
ένα άσπρο σπίτι πάνω στο λόφο ζητάει τη ματιά σου,
ένα παιδί βρέχει τα πόδια του στη θάλασσα χαμογελώντας,
ένα πουλί τη νύχτα τραγουδάει και για σένα.
Λοιπόν, ας αναβάλλουμε και πάλι. ας ενθρονίσουμε
αυτή τη μικρή πεταλούδα στο ραγισμένο τζάμι.

Καρλόβασι 29/6/87 Γιάννης Ρίτσος
Τα αρνητικά της σιωπής, 1987

Γιάννης Ρίτσος στο Καρλόβασι

Στο τέλος του καλοκαιριού, κάθε χρόνο στο Καρλόβασι, ο Ρίτσος έκλεινε τα χαρτιά του, τύλιγε τις ζωγραφισμένες πέτρες του κι ετοίμαζε τις βαλίτσες του για την Αθήνα. Βαρειές πάντα, η σοδειά ήταν καλή. Έτσι κι εκείνο το καλοκαίρι του '89, εξαντλημένος, με εξασθενημένη όραση, είχε δουλέψει και πάλι. Έγραψε μια σειρά ποιημάτων που θα ονόμαζε "Σφυρίγματα πλοίων". Ποιήματα στο ίδιο κλίμα με τα προηγούμενα. Μάλιστα, από το χειρόγραφο φαίνεται ότι στην αρχή τα θεωρούσε συνέχεια των "Δευτερολέπτων", μα πολύ γρήγορα τα αυτονομεί, προσθέτει τον τίτλο και τα αριθμεί αυτοτελώς. Αυτό το χειρόγραφο πρέπει νάναι η πρώτη γραφή, πάντως σαφώς όχι η οριστική-γεμάτη διαγραφές, διορθώσεις, παραλλαγές. Όπως γινόταν συνήθως, θα ακολουθούσαν αλλεπάλληλες επεξεργασίες και προσθήκες ή αφαιρέσεις ολόκληρων ποιημάτων. Ήρθαν αλλιώς τα πράγματα. Ή μάλλον, όπως τα μελέτησε η σκοτεινή υποψία του.
Ύστερα από επίμονες έρευνες όσων ήξεραν την ύπαρξη αυτής της σειράς, τα χειρόγραφα βρέθηκαν, όταν ο τόμος ήταν έτοιμος για τύπωμα...

Από το βιβλίο "Αργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα" Εκδόσεις "Κέδρος" 1991