Γιάννης Ρίτσος στο Καρλόβασι

Στο τέλος του καλοκαιριού, κάθε χρόνο στο Καρλόβασι, ο Ρίτσος έκλεινε τα χαρτιά του, τύλιγε τις ζωγραφισμένες πέτρες του κι ετοίμαζε τις βαλίτσες του για την Αθήνα. Βαρειές πάντα, η σοδειά ήταν καλή. Έτσι κι εκείνο το καλοκαίρι του '89, εξαντλημένος, με εξασθενημένη όραση, είχε δουλέψει και πάλι. Έγραψε μια σειρά ποιημάτων που θα ονόμαζε "Σφυρίγματα πλοίων". Ποιήματα στο ίδιο κλίμα με τα προηγούμενα. Μάλιστα, από το χειρόγραφο φαίνεται ότι στην αρχή τα θεωρούσε συνέχεια των "Δευτερολέπτων", μα πολύ γρήγορα τα αυτονομεί, προσθέτει τον τίτλο και τα αριθμεί αυτοτελώς. Αυτό το χειρόγραφο πρέπει νάναι η πρώτη γραφή, πάντως σαφώς όχι η οριστική-γεμάτη διαγραφές, διορθώσεις, παραλλαγές. Όπως γινόταν συνήθως, θα ακολουθούσαν αλλεπάλληλες επεξεργασίες και προσθήκες ή αφαιρέσεις ολόκληρων ποιημάτων. Ήρθαν αλλιώς τα πράγματα. Ή μάλλον, όπως τα μελέτησε η σκοτεινή υποψία του.
Ύστερα από επίμονες έρευνες όσων ήξεραν την ύπαρξη αυτής της σειράς, τα χειρόγραφα βρέθηκαν, όταν ο τόμος ήταν έτοιμος για τύπωμα...

Από το βιβλίο "Αργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα" Εκδόσεις "Κέδρος" 1991