15.2.10

Αντίδοτο στη κρίση: Επιστροφή στη Φύση....






Ένας λόγος... η οικονομική κρίση, ένας ακόμα η κακή πρόγνωση του καιρού, απέτρεψαν φέτος τους Δήμους να οργανώσουν εκδηλώσεις για την τελευταία αποκριά και για τα κούλουμα. Ο καιρός όμως τους διέψευσε και ευτυχώς για μια ακόμα χρονιά απολαύσαμε τον Καδή στους Σπαθαραίους από τον σύλλογο του χωριού. Και φέτος ευρηματικοί και επίκαιροι. Μας άρεσε πολύ η παραφθορά της διαφήμισης της Κοσμοτέ με τους στρατιώτες : Δεν έχει κόσμο, δεν έχει σχολείο, δεν έχει γιατρείο και πολλά άλλα τραγούδησαν αυτοσαρκαζόμενοι. Για μια τουλάχιστον μέρα του χρόνου όμως είχε και και θα έχει κόσμο το υπέροχο χωριό τους. Μπράβο για τη προσπάθεια που κάνουν κάθε χρόνο και τους προτείνω να βάλουν και ένα μικρό εισιτήριο ή λαχνό για να καλύπτουν τα έξοδά τους. Γιατί αν περιμένουν από τα ποσά που δίνουν οι δικαζόμενοι από τον Καδή άρχοντες του τόπου μας, μάλλον μέσα θα μπαίνουν. Πολύ ωραίος και επίκαιρος επίσης ήταν και ο αγώνας πυγχαμίας Ελληνικού Λαού-Καραμανλή και Ελληνικού Λαού-ΠΑΣΟΚ. Μας χαροποίησε προσωρινά η νίκη του Ελληνικού Λαού κόντρα στη ζοφερή πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε.



Έχουμε όμως ακόμα να χαιρόμαστε τη Σάμο μας, το ευλογημένο νησί μας, το Κέρκη, το Κέδρο, τη Πλάκα, τους Φούρνους και την Ικαρία. Ν' ανοίγει το βλέμμα μας αγναντεύοντάς τα, να ανοίγει η καρδιά μας πεζοπορώντας σ' αυτά τα μέρη σπάνιας ομορφιάς.
Και η απάντησή μας στη κρίση θα πρέπει νάναι η επιστροφή μας στη φύση. Να ξανακαλλιεργήσουμε τη γη μας, να ανταλλάσουμε τους καρπούς της, όπως έκαναν οι παππούδες μας, να μειώσουμε την κατανάλωση άχρηστων προϊόντων, να πάψουμε να κτίζουμε άλλα ενοικιαζόμενα δωμάτια.

5.2.10

O δρόμος είναι η χαρά....


Για μένα τα ταξίδια είναι θέμα ζωτικής κίνησης, ένα κάλεσμα που ακολουθώ. Δεν είναι διακοπές, αλλά κύριο θέμα ύπαρξης. Είναι ζωές καινούργιες με αρχή, μέση και τέλος. Ή ανοιχτό τέλος. Δεν ξέρω αν η ζωή μου όταν δεν ταξιδεύω είναι το διάλειμμα ή το αντίστροφο.

της καινουργιας μου φίλης Μαρίας Βονάτσου

Ίσως φταίνε τα φεγγάρια...