Imagine - John Lennon

Ένα χρηστικό χριστουγεννιάτικο δένδρο

Η φίλη μου η Κατερίνα έφτειαξε ένα δένδρο με χρηστικά αντικείμενα από αυτά που εμπορεύεται στο μαγαζί της. Θαυμάστε το!

Αφιέρωμα στο Γαλλικό Κινηματογράφο

Oι κινηματογραφικές μας λέσχες -Σάμου και Καρλοβασίου- σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και το Γαλλικό Προξενείο Σάμου, στα πλαίσια διάδοσης της γαλλικής γλώσσας και πολιτισμού διοργανώνει ένα αφιέρωμα στο γαλλικό κινηματογράφο. Στο Βαθύ από την Πέμπτη 18/12 έως και την Κυριακή 21/12/2008 θα προβληθούν πέντε ταινίες: 1)Λαίδη Τσάτερλι (Lady Chatterley), 2) Ρωσικές κούκλες (Les Poupees Russes), 3) Βασιλικό Παλάτι (Palais Royal), 4)Η Γοητεία της εξουσίας (L' Ivresse du pouvoir) και 5)Φωτιά και Λάβρα (Hors de prix).
Στο Καρλόβασι, δεδομένων των αντικειμενικών δυσκολιών μιας και το πανεπιστήμιο είναι σε κατάληψη και οι περισσότεροι φοιτητές έφυγαν για γιορτές, θα προσπαθήσουμε να προβάλλουμε τρεις τουλάχιστον από αυτές. Την Παρασκευή 19/12 λίγο νωρίτερα από τη συνηθισμένη μας ώρα σκοπεύουμε να προβάλουμε την "Γοητεία της εξουσίας" και τη "Λαίδη Τσάτερλι" και το Σάββατο 19/12/2008, εφόσον υπάρχει προσέλευση την προηγούμενη, τις "Ρωσικές κούκλες".

Η Γοητεία της εξουσίας είναι ένα πολιτικό θρίλερ παραγωγής 2006 του Claude Chabrol, όπου τον κεντρικό ρόλο της δικαστίνας παίζει η Isabelle Huppert. Πρόκειται για μια αρκετά τολμηρή ταινία που αφηγείται με μεθοδικότητα και οξυδέρκεια μια υπόθεση "φανταστική" που δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα, αναλύοντας με τρόπο έξυπνο τα παρασκήνια της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα, φέρνοντας στο νου τα πολιτικά θρίλερ του ιταλού Φραντζέσκο Ρόζι αλλά και του δικού μας Κώστα Γαβρά.

Η Λαίδη Τσάτερλι είναι μια ερωτική ταινία Βέλγικης, Γαλλικής και Βρετανικής συμπαραγωγής του 2006, σε σκηνοθεσία του Πασκάλ Φεράν, βασισμένη στο βιβλίο του Ντ. Χ. Λώρενς. Πρωταγωνιστούν Μαρίνα Χαντς, Ζαν Λουί Κουλός και Ιπολίτ Ζιραντό.

Οι Ρωσικές κούκλες είναι μια κοινωνική ταινία σε σκηνοθεσία του Σέντρικ Κλάπις με πρωταγωνιστές τους Ρομάν Ντουρί, Οντρέ Τοτού και Σεσίλ ντε Φρανς.

Αργοπεθαίνει

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια,
που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο,
που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.
Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.
Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό γεγονός της αναπνοής.
Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει
στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.


Πάμπλο Νερούντα

Laitakaupungin Valot (Τα φώτα στο Σούρουπο)

Καρλόβασι 12/11/2008, Βαθύ 13 και 14/11/2008 ώρα 21.00

Φιλανδική δραματική ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία του Άκι Καουρισμάκι (2006)

Τα "Φώτα της Πόλης" του Τσάρλι Τσάπλιν εμπνέουν τον σπουδαίο Φιλανδό, που μετά τον αριστουργηματικό "Άνθρωπο χωρίς Παρελθόν" συνεχίζει την κατάβασή του στη σκοτεινή πλευρά της Σκανδιναβίας, όπου πίσω από τη χλιδή του οικονομικού θαύματος ζουν φτωχοί άνθρωποι, εγκληματίες και απόκληροι της κοινωνίας. Ο έρωτας οδηγεί όχι μόνο στην τρέλα, αλλά με μερικούς λανθασμένους χειρισμούς σε πάει καρφί μέχρι και τη φυλακή φωνάζει ο Καουρισμάκι που κατχψαφέρνει μόλις σε 78 λεπτά να σε κάνει να γελάσεις και να κλάψεις, σε μια ταινία αργών ρυθμών που πιθανόν να σας κάνει να βαρεθείτε σε πρώτη φάση. Αν της δώσετε όμως λίγο παραπάνω προσοχή είμαι βέβαιος πως θα σας κερδίσει. Αστείο, δραματικό, γλυκό και πικρό, ένα φιλμ που αξίζει της προσοχής σας.

(cinemad, Κώστας Χουβαρδάς)

Η Δύση

Tάσος Λειβαδίτης

από την εκδήλωση αφιέρωμα στο Νίκο Νόου

το αφιέρωμα στο Νίκο Νόου

Μπορεί η εκδήλωση να μην είχε τόσο πάθος αλλά τα παιδιά που επισκέφτηκαν από τα σχολεία την έκθεση, οι μικροί μαθητές, ανταποκρίθηκαν. Την Παρασκευή 28/11/2008 τα σχολεία της πόλης ανταποκρίθηκαν. Μικροί μαθητές των δημοτικών ρώτησαν το φωτογράφο ποια η διαφορά της ασπρόμαυρης με την έγχρωμη φωτογραφία;
Κι αυτός απάντησε ότι η πρώτη είναι δουλειά του φωτογράφου ενώ η δεύτερη οφείλεται κατά βάση στα μηχανήματα.
Ειπώθηκε ακόμα ότι η ασπρόμαυρη κρύβει μια εσωστρέφεια, ρουφάει δηλαδή το θεατή μέσα της, ενώ η έγχρωμη βγάζει με τη ρεαλιστικότητά της εξωστρέφεια.
Τους συγκίνησε επίσης η ενότητα των φωτογραφιών με τους υψωμένους κυματισμούς (προβέντζα), μία από τις οποίες βραβεύτηκε σε ευρωπαϊκό διαγωνισμό φωτογραφίας στη Χάγη το 1964, εκείνες με τα φλαμίγκος στην αλυκή, αλλά και αυτές με παλιά ξωκλήσια και καλύβια, που δυστυχώς τ' αφήσαμε ρημαγμένα στο πέρασμα του χρόνου κι αρκετά από αυτά δεν υπάρχουν πια....

Υπολογισμένη αναβολή

Ωραία που βγαίνει το πλοίο απ' το λιμάνι. Ρόδινος ο καπνός του
μες στη χρυσόσκονη του δειλινού. Λοιπόν,
όσες φορές κι αν σε αρνήθηκαν ή κι αν αρνήθηκες,
ένα άσπρο σπίτι πάνω στο λόφο ζητάει τη ματιά σου,
ένα παιδί βρέχει τα πόδια του στη θάλασσα χαμογελώντας,
ένα πουλί τη νύχτα τραγουδάει και για σένα.
Λοιπόν, ας αναβάλλουμε και πάλι. ας ενθρονίσουμε
αυτή τη μικρή πεταλούδα στο ραγισμένο τζάμι.

Καρλόβασι 29/6/87 Γιάννης Ρίτσος
Τα αρνητικά της σιωπής, 1987

Γιάννης Ρίτσος στο Καρλόβασι

Στο τέλος του καλοκαιριού, κάθε χρόνο στο Καρλόβασι, ο Ρίτσος έκλεινε τα χαρτιά του, τύλιγε τις ζωγραφισμένες πέτρες του κι ετοίμαζε τις βαλίτσες του για την Αθήνα. Βαρειές πάντα, η σοδειά ήταν καλή. Έτσι κι εκείνο το καλοκαίρι του '89, εξαντλημένος, με εξασθενημένη όραση, είχε δουλέψει και πάλι. Έγραψε μια σειρά ποιημάτων που θα ονόμαζε "Σφυρίγματα πλοίων". Ποιήματα στο ίδιο κλίμα με τα προηγούμενα. Μάλιστα, από το χειρόγραφο φαίνεται ότι στην αρχή τα θεωρούσε συνέχεια των "Δευτερολέπτων", μα πολύ γρήγορα τα αυτονομεί, προσθέτει τον τίτλο και τα αριθμεί αυτοτελώς. Αυτό το χειρόγραφο πρέπει νάναι η πρώτη γραφή, πάντως σαφώς όχι η οριστική-γεμάτη διαγραφές, διορθώσεις, παραλλαγές. Όπως γινόταν συνήθως, θα ακολουθούσαν αλλεπάλληλες επεξεργασίες και προσθήκες ή αφαιρέσεις ολόκληρων ποιημάτων. Ήρθαν αλλιώς τα πράγματα. Ή μάλλον, όπως τα μελέτησε η σκοτεινή υποψία του.
Ύστερα από επίμονες έρευνες όσων ήξεραν την ύπαρξη αυτής της σειράς, τα χειρόγραφα βρέθηκαν, όταν ο τόμος ήταν έτοιμος για τύπωμα...

Από το βιβλίο "Αργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα" Εκδόσεις "Κέδρος" 1991

Εκδήλωση αφιέρωμα στο Νίκο Νόου

Dopo Mezzanote (Λιγο μετά τα μεσάνυχτα)

Kαρλόβασι 28 Νοεμβρίου, Βαθύ 29 και 30 Νοεμβρίου

Μια πολύ όμορφη ιταλική ταινία από το σκηνοθέτη David Ferrario, φόρος τιμής στις πρώτες μέρες του κινηματογράφου. Ο ίδιος ο αμίλητος Μαρτίνο είναι μια σύγχρονη persona του Buster Keaton, που εν έτει 2004 τολμά να είναι αθεράπευτα ρομαντικός σαν τις πρώτες κινηματογραφικές ταινίες του 1920. Ο τρόπος που κινείται, που εκφράζεται, ακόμα και ο τρόπος που κάνει γκάφες παραπέμπουν άμεσα στον κλασσικό ήρωα του βωβού burlesque. Η ταινία με την αντισυμβατική της αφήγηση δημιουργεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα μέσα στην οποία παρακολουθούμε ένα τυπικό love story να εξελίσσεται, story γεμάτο εικόνες στου σινεμά και αγάπη για τους χαρακτήρες της ταινίας. Η Αμάντα, ο Μαρτίνο και ο Άντζελο δημιουργούν ένα μοναδικό τρίγωνο με φόντο τη μαγεία του σινεμά... Ο καταιγισμός ιδεών περί τέχνης, έρωτα και σχέσης κινηματογράφου και "πραγματικής" ζωής που επιχειρεί το έργο, προχωρά πέρα από προβληματισμούς που μας έχουν συνηθίσει άλλες σύγχρονες ταινίες -σε πολλά μάλιστα σημεία η ταινία δε διστάζει να "καθίσει στο σκαμνί" τον ίδιο τον κινηματογράφο για τον ηδονοβλεπτικό του χαρακτήρα και για τις ψευδαισθήσεις που προσφέρει... Επειδή όμως έχουμε ανάγκη το παραμύθι, όπως και την ελπίδα και τον έρωτα, γι αυτό πηγαίνουμε να δούμε όμορφες ταινίες σαν κι αυτή.

Cinemanews.gr

4 μήνες, 3 εβδομάδες, 2 μέρες

Καρλόβασι 21 Νοεμβρίου, Βαθύ 22 και 23 Νοεμβρίου ώρα 9:00 μμ

σενάριο-σκηνοθεσία : Κριστιάν Μουνγκίου
χώρα παραγωγής : Ρουμανία

διακρίσεις : Χρυσός Φοίνικας Φεστιβάλ Καννών 2007, Βραβείο καλύτερης ταινίας από τη διεθνή ένωση κριτικών, Βραβείο της καλύτερης ευρωπαϊκής ταινίας για το 2007

Υπόθεση : 4 μήνες, 3 βδομάδες και 2 μέρες είναι το ακριβές χρονικό διάστημα κατά το οποίο η νεαρή Γκαμπίτα βασανίζεται από την περιπέτεια της εγκυμοσύνης της. Βασανίζεται ,διότι η ίδια δεν θέλει να κρατήσει το παιδί, ωστόσο στην μικρή πόλη της (τότε) κομμουνιστικής Ρουμανίας η άμβλωση θεωρείται παράνομη και αν κάτι τέτοιο μαθευτεί, τότε θα στιγματιστεί γα όλη της τη ζωή. Ζητά τη βοήθεια ενός αγνώστου, που αναλαμβάνει τέτοιες περιπτώσεις έναντι αμοιβής. Όσα θα ακολουθήσουν θα έχουν αντίκτυπο στη φίλη και συγκάτοικό της Οτίλια, η οποία αναλαμβάνει να οργανώσει κα να φέρει εις πέρας αυτή τη παράνομη επιχείρηση.

Σχόλια - κριτικές

Καίριο και ακριβές το βλέμμα του Μουνγκίου παρακολουθεί τη συγκλονιστική περιπέτεια δύο κοριτσιών που πρέπει να νικήσουν τους φόβους τους, τη κρατική αναλγησία και το βίαιο πέρασμα στην εφηβεία παίζοντας με όλους τους κανόνες του σασπένς που θα επέβαλλε κάθε σπουδή πάνω στο θρίλλερ. Ξεκινώντας από την προετοιμασία του "εγκλήματος" και ολοκληρώνοντας τη διαδρομή του μέχρι την "τιμωρία" ο Μουνγκίου αφηγείται τελικά το τέλος του "σοβιετικού ονείρου" σα νάναι αυτό το οριστικό τέλος της αθωότητας για όποιον το πίστεψε έστω και για μια στιγμή. Και σε μία εύστροφη αντιστροφή ρόλων, χαρίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο όχι στην κοπέλλα που μένει στο κρεβάτι περιμένοντας την ολοκλήρωση της αποτρόπαιας διαδικασίας της έκτρωσης, αλλά στην άλλη που πρέπει να σταθεί όρθια μέχρι το τέλος.... (σινεμά Μανώλης Κρανάκης)

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΣΑΜΟΥ
ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ «ΙΡΙΔΑ» ΚΑΡΛΟΒΑΣΟΥ
2008 -2009

3-4-5 Οκτωβρίου: Ζωή σαν τριαντάφυλλο του Ολιβιέ Νταάν

10-11-12 Οκτωβρίου: Από την άκρη του ουρανού του Φατίχ Ακίν

17-18-19 Οκτωβρίου: Πεθαίνοντας στην Αθήνα

24-25-26 Οκτωβρίου: Το κορίτσι που γυρίζει τις σελίδες

31 Οκτωβρίου -1 -2 Νοεμβρίου: Το τσεκούρι του Κώστα Γαβρά

7-8-9 Νοεμβρίου: Να πεθαίνεις στα 30 του Ρομάν Γκουπίλ

14-15-16 Νοεμβρίου: Paranoid Park

21-22-23 Νοεμβρίου: 4 μήνες, 3 βδομάδες, 2 μέρες του Κριστιάν Μουνγκίου

28 – 29 -30 Νοεμβρίου: Λίγο μετά τα μεσάνυχτα

5-6-7- Δεκεμβρίου: Διόρθωση

12-13-14 Δεκεμβρίου: Τα φώτα στο σούρουπο

19-20-21 Δεκεμβρίου: Γαλλικό σινεμά

9-10-11 Ιανουαρίου: Ουκ επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου

16-17-18 Ιανουαρίου: I am not there του Τοντ Χέιντς

23-24-25 Ιανουαρίου: Είναι ο Θεός μάγειρας

30-31 Ιανουαρίου -1 Φεβρουαρίου: Persepolis της Μαριανί Σατραπί

6-7-8 Φεβρουαρίου: Κουσκούς με φρέσκο ψάρι

13-14-15 Φεβρουαρίου: Yacoubian Building του Μαρουάν Χαμέντ

20-21-22 Φεβρουαρίου: Σκούρο μπλε σχεδόν μαύρο

6-7-8 Μαρτίου: Το όνειρο του σκύλου

13-14-15 Μαρτίου: Take my eyes

20-21-22 Μαρτίου: Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι του Κεν Λόουτς

27-28-29 Μαρτίου: Τα κέρατα του ταύρου


Οι προβολές γίνονται τις Παρασκευές στο Καρλόβασι και τα Σαββατοκύριακα στο Βαθύ.
Για τεχνικούς λόγους στο Καρλόβασι οι προβολές ξεκίνησαν από τις 14 Νοεμβρίου.

Η Δυτική Σάμος μέσα από το φακό του Νίκου Νόου

Παρουσίαση σπάνιου φωτογραφικού υλικού για τη Δυτική Σάμο στις τελευταίες δεκαετίες του φωτογράφου, εκδότη της οικολογικής εφημερίδας "Βίγλα", συγγραφέα και αγωνιστή.

Ο ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΝΙΚΟΣ ΝΟΟΥ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΠΑΝΙΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ
ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΣΑΜΟ,
Στις τελευταίες δεκαετίες

Παρουσιαστές:
ΕΛΣΑ ΧΙΟΥ (συγγραφέας)
ΧΟΡΩΔΙΑ ΗΔΥΛΗ

Εκπρόσωπος του περιοδικού «Απόπλους»
θα αναφερθεί στην πρόσφατη έκδοση του Λευκώματος, «τριάντα πέντε χρόνια με τον φακό της επικαιρότητας,
1960-1995».

Κινηματογράφος ή Cinema ή Movies

Τα μυστικά του σινεμά
Είναι σαν της ποιήσεως τη μαγεία
Είναι σαν ποταμός που ρέει
Εικών εικών και άλλες εικόνες
Κι αίφνης διακοπή
Cut!
Cut!
Coupez!
(Παρών και ο clackman κάθε τόσο)
Κ' έπειτα πάλι ο ποταμός
Κ' έπειτα πάλι εικόνες
Και ουδέποτε χάνεται ο ειρμός
Όχι στο νόημα μα στη μαγεία
Όσο κι αν ρέουν τα καρρέ
Βωβού ή ομιλούντος
Σαν ποταμός που ρέει
Ή σαν κορδέλα που εκτυλίσσεται
Φθάνει να ρέη η κάθε εικόνα
Με άκραν συνέπειαν στον εαυτό της
Φθάνει να ζη πλήρη ζωή η κάθε μια
Τα μυστικά του σινεμά
Δεν είναι στο νόημα
μα στην αλήθεια που έχουν
Τα ορατά οράματα
κινούμενα μπροστά μας
Παράλογα ή λογικά
Τα μυστικά του σινεμά
Είναι και αυτά εικόνες.


Ανδρέας Εμπειρίκος
ΑΙ ΓΕΝΕΑΙ ΠΑΣΑΙ Ή Η ΣΗΜΕΡΟΝ ΩΣ ΑΥΡΙΟΝ ΚΑΙ ΩΣ ΧΘΕΣ

Εδώ και 100 περίπου χρόνια ο κινηματογράφος, μας λέει τις ίδιες ιστορίες, ξανά και ξανά με διαφορετικό τρόπο, εμείς όμως εξακολουθούμε να πηγαίνουμε στις αίθουσες, γιατί πάντα ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά θα ξαφνιαστούμε μέ κάτι καινούργιο...

Ο κινηματογράφος συνεχίζει να μας μαγεύει και να μας ταξιδεύει, να μας εκπλήσσει και να μας συγκινεί και ακόμα και όταν μας προκαλεί οργή, εκνευρισμό ή αμηχανία, δεν παύει να είναι ένα δυνατό δ ι ε γ ε ρ τ ι κ ό τ ο υ μ υ α λ ο ύ κ α ι τ ω ν σ υ ν α ι σ θ η μ ά τ ω ν.

Τα παραπάνω είναι αναδημοσίευση από τον βιβλιαράκι-πρόγραμμα της κινηματογραφικής λέσχης Σάμου και της κινηματογραφικής λέσχης "Ιριδα" 2008-2009

Πέρασαν κι όλας δύο μήνες

Πέρασαν κι όλας δύο μήνες χωρίς εσένα πατέρα μου. Δύο μήνες πολύ γεμάτοι για τη ζωή μου. Με αφορμή το γεγονός ότι μας άφησες, το ότι πια εγώ είμαι "το παιδί κανενός" με έκανε να επαναπροσδιορίσω πολλά πράγματα. Η κληρονομιά που μούδωσες είναι: η δίψα σου για ζωή, το να χαίρεσαι τη κάθε στιγμή, το να μην κρατάς κακίες, να αποφεύγεις τις μικρότητες κι ένα σωρό άλλα... Προσπαθώ να σταθώ στο ύψος σου. Δεν σε ξεχνάω!!!

Γράμμα στον πατέρα μου που δεν θα διαβάσει ποτέ.

Αγαπημένε μου πατέρα.

Έφυγες αθόρυβα και πλήρης ημερών, όπως σου άξιζε.
Γιατί αγαπούσες τη ζωή, πίστευες στον άνθρωπο, είχες ελπίδα.
Πέρασες πόλεμο, κατοχή, αρρώστιες, θάνατο της αγαπημένης σου γυναίκας και του πρώτου σου γιου, αλλά δεν το έβαλες κάτω.
Άνθρωπος «φύσει αισιόδοξος» βρήκες κουράγιο και προχώρησες.
Πρόσφατα έφτιαξες το γενεαλογικό μας δένδρο και το μοίρασες σε παιδιά και εγγόνια. Έγραψες την αυτοβιογραφία σου την τύπωσες και μας την μοίρασες.

Το καταπληκτικό με σένα όμως είναι ότι δεν έδειξες μέχρι το τέλος να φοβάσαι τον θάνατο. Γιατί δεν τον φοβήθηκες. Γιατί τον περίμενες νάρθει ως κάτι φυσικό, συνεχίζοντας τη ζωή σου. Και πάντα μας ευχόσουν να φθάσουμε στα χρόνια σου.
Έφυγες τώρα που όλες οι εκκρεμότητες που σε στεναχωρούσαν τακτοποιήθηκαν. Στο τηλέφωνο σου έλεγα κράτα μπαμπά, θάρθω το Σεπτέμβρη να σε δώ. Και με περίμενες. Με περιποιήθηκες. Με συμβούλεψες. Και με χαιρέτησες την Κυριακή για τελευταία φορά.

Πατέρα,
Αναπαύσου ήσυχος γιατί η οικογένεια που αφήνεις, η οικογένεια που δημιούργησες με τη μητέρα μας, έχει γερούς δεσμούς, έχει αρχές και ήθος.

Αντίο μπαμπά,
Θα σε θυμόμαστε πάντα ελπίζοντας να σου μοιάσουμε.

12/9/2008

Αυτά γράφτηκαν τα μεσάνυχτα της 11ης προς 12 Σεπτέμβρη. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου Δημήτρης Π. (15/4/1915-11/9/2008) και τα ξημερώματα πέταγα Αθήνα για την κηδεία του. Τελικά δεν το διάβασα στην τελετή, αλλά διάβασα αυτό που έγραψε ο αδελφός μου Νίκος και εξέφραζε και τα υπόλοιπα αδέλφια (τώρα είμαστε τέσσερις στη ζωή). Το παραθέτω:

Αγαπημένε μας Πατέρα,
Ήρθες 12 χρονών από το χωριό σου, με μόνο εφόδιο την όρεξη για δουλειά και δημιουργία. Και δημιούργησες από το μηδέν, αυτό που οι δυνάμεις σου, σου επέτρεπαν.
Πάντα κοιτώντας μπροστά, πάντα βλέποντας τη καλή πλευρά της ζωής:
Πέρασες πόλεμο, κατοχή, αρρώστιες, θάνατο αγαπημένων σου προσώπων, αλλά δεν το έβαζες κάτω.
Η αισιοδοξία σου ήταν παροιμιώδης. Το .. «ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ, ΘΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ» ήταν η χαρακτηριστική σου έκφραση.
Μ’ αυτές τις λέξεις, δίνοντας κουράγιο σ’ολους, δίδασκες και φιλοσοφούσες χωρίς να το ξέρεις…
Είχες μεγάλη καρδιά, που χώραγε όλο τον κόσμο. Γι΄αυτό σε αγάπησαν όσοι σε γνώρισαν. Από σένα παίρνανε μόνο καλά.
Πότε με το απαράμιλλο χιούμορ σου, πότε με την αγάπη σου για τον άνθρωπο, μας έδειχνες το δρόμο.
Αυτό το δρόμο ακολουθούμε και μεις τα παιδιά σου. Και να σαι σίγουρος ότι τα ίδια δίνουμε και ‘μεις στα δικά μας παιδιά. Τα εγγόνια, τα δισέγγονα σου, είναι η συνέχεια σου.

Πατέρα δεν έφυγες,
Για μας θα σαι πάντα εδώ
Θα ζεις ανάμεσα μας..
Στο μυαλό μας..
Στη σκέψη μας..
Στη καρδιά μας.
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ.

13/9/2008

Η επίσκεψη του Γιάννη Χρ.στη Σάμο, Η συναυλία της χορωδίας "Ηδύλη"

Ο Φίλος μου ο Γιάννης Χρ. , γνωστός και ως "προβοκάτορας" με επισκέφτηκε στη Σάμο, μετά από 15 χρόνια. Καθημερινά ξενύχτια με συζητήσεις μέχρι πρωίας που μου έφεραν ευχάριστες αναμνήσεις από τα νεανικά μας χρόνια. Ήρθα κοντά έστω και νοητά με τους παλιούς μας φίλους της ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, αλλά ευτυχώς υπάρχει και συνέχεια... Τα κορίτσια μας! Η Ίριδα και η Κλειώ είναι tale quale. Συμμετείχαν με τα μπούνια στο χαβαλέ με αποκορύφωμα βιντεάκια με σκετσάκια που τραβήξαμε και τα οποια δυστυχώς δεν μπορώ να αναρτήσω γιατί όλα ξεπερνούν το διαθέσιμο χώρο μου. Αν κανείς φίλος γνωρίζει πως θα μπορεσω ας μου στείλει οδηγίες στα σχόλια. Φίλοι μου από τα παλιά σας περιμένω να σας φιλοξενήσω (και σας που έχετε έρθει ήδη).

ΗΔΥΛΗ

Η τετράφωνη χορωδία του συλλόγου μουσικής και πολιτιστικής δημιουργίας "Ηδύλη" , στην οποία συμμετέχω ενεργά από την δημιουργία της, έδωσε συναυλία στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δήμου Καρλοβασίων στις 16/8/2008 με έργα των Σαββόπουλου, Θεοδωράκη, Χατζιδάκι και Ξαρχάκου. Παραθέτω το πρόγραμμα της συναυλίας και σύντομα φωτογραφίες και ένα μικρό βίντεο - δείγμα της δουλειάς μας που πήρε για την προετοιμασία της ένα ολόκληρο χρόνο. Ομολογώ ότι αυτό που χάρηκα περισσότερο ήταν οι πρόβες. Ο μαέστρος της χορωδίας μας Γιώργος Κουμαραδιός μας πρόσφερε αξέχαστες στιγμές. Δείτε το βιογραφικό του και και είναι μόνο 27 χρονών!

Σημείωση για τους φίλους και τα μέλη της χορωδίας: δεν μπορω να ανεβασω τα βιντεάκια γιατι ξεπερνούν τα 10 ΜΒ. Σύντομα θα τα ανεβάσω στο youtube

Βιογραφικό σημείωμα
Κουμαραδιός Γιώργος

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Έχει σπουδάσει πιάνο και όμποε. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατέχει πτυχίο φούγκας (ωδείο Atheneum, τάξη Παναγιώτη Αδάμ). Αυτή τη στιγμή σπουδάζει μονωδία (Ελληνικό ωδείο, τάξη Τζίνας Πούλου) και επίσης πραγματοποιεί ένα δεύτερο πτυχίο στο τμήμα ΦΠΨ του Παν/μίου Αθηνών.
Από το 2003 είναι μέλος της χορωδίας της Νέας Σκηνής της Λυρικής Σκηνής (οπερέτα). Επίσης είναι μέλος της ανδρικής χορωδίας της Εμπορικής Τράπεζας και του μικτού χορωδιακού συνόλου “Ambitus” Λεοντείου Λυκείου Ν.Σμύρνης το οποίο έχει διακριθεί πολλές φορές σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έχει συνεργαστεί ως έκτακτος χορωδός στη χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στη χορωδία του Δήμου Αθηναίων καθώς και στη χορωδία του Δημοτικού Ωδείου Πατρών.
Από το 2006 διδάσκει ως ωρομίσθιος μουσικός στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση ενώ από το 2007 διευθύνει το χορωδιακό σύνολο “Ηδύλη.”
Έχει συνθέσει μουσική για τρία θεατρικά έργα (“Μίλα”, “Α-να-πνοές” και “Songs of small exiles”) σε σκηνοθεσία Χριστίνας Κυριαζίδη τα οποία έχουν ανέβει σε Αθήνα και Βερολίνο.

Πρόγραμμα συναυλίας χορωδίας «Ηδύλη» - 16/8/2008

1. Μια θάλασσα μικρή / Δ.Σαββόπουλος, στίχοι-μουσική
2. Όμορφη πόλη / Μίκης Θεοδωράκης, στίχοι Γιάννης Θεοδωράκης
3. Μητέρα κι αδελφή / Μάνος Χατδιδάκις , στίχοι-μουσική
4. Τέσσερις στρατηγοί / Μάνος Χατδιδάκις, στίχοι Μπ. Μπρεχτ σε μεταφρ.Οδ. Ελύτη
5.Το φεγγάρι είναι κόκκινο / Μ.Χατζιδάκις. στίχοι-μουσική
6. Άρνηση / Μίκης Θεοδωράκης, στίχοι Γιώργος Σεφέρης
7.Με το λύχνο του άστρου / Μίκης Θεοδωράκης, από το «Αξιον Εστί» του Οδ. Ελύτη
8.Της αγάπης αίματα / Μίκης Θεοδωράκης, από το «Αξιον Εστί» του Οδ. Ελύτη
9. Όνειρο δεμένο / Σταύρος Ξαρχάκος, στίχοι Βαγγέλης Γκούφας
10. Καϋμός / Μίκης Θεοδωράκης, στίχοι Δημ.Χριστοδούλου