Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ (Buchenwald, Δάσος με τις οξιές) ήταν ένα ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης κοντά στο Έττερμπουργκ (Etterburg, κάστρο του Έττερ) που βρίσκεται κοντά στη Βαϊμάρη της Θουριγγίας στη Γερμανία. Το στρατόπεδο αυτό ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1937 και οι κρατούμενοί του χρησιμοποιούνταν ως εργατικό δυναμικό με καταναγκαστική εργασία σε τοπικά εργοστάσια παραγωγής στρατιωτικού εξοπλισμού. Μεταξύ των ετών 1945 και 1950 το στρατόπεδο χρησιμοποιήθηκε από τις Σοβιετικές δυνάμεις.
Οι πρώτοι κρατούμενοι ήταν και οι κατασκευαστές των εγκαταστάσεων του Στρατοπέδου, το οποίο περιβαλλόταν από ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα, με πύργους - παρατηρητήρια σε σχετικά μικρές μεταξύ τους αποστάσεις και με φρουρά η οποία διέθετε αυτόματα ενεργοποιούμενα πολυβόλα. Ο χώρος απομόνωσης (φυλακή) του Στρατοπέδου - γνωστός ως "Καταφύγιο" (bunker) βρισκόταν πλάι στην κεντρική είσοδο, ενώ οι SS εκτελούσαν τους κρατουμένους στον χώρο των στάβλων με πυροβόλα όπλα ή, αν επρόκειτο για εκτελέσεις με απαγχονισμό, στον χώρο γύρω από το κρεματόριο.
Ο βασικός στόχος του Στρατοπέδου ήταν η εξόντωση των κρατουμένων μέσω της καταναγκαστικής εργασίας. Χιλιάδες κρατούμενοι (ο αριθμός τους υπολογίζεται σε 56.000) πέθαναν από τις κακουχίες, τα βασανιστήρια, την έλλειψη τροφής και την σχεδόν ολοσχερή έλλειψη υγιεινής. Όπως συνέβη σε όλα σχεδόν τα Ναζιστικά Στρατόπεδα, ο αριθμός των κρατουμένων σταδιακά αυξήθηκε κατά πολύ: Από 1000 άτομα τον Ιούλιο του 1937 έφθασαν περίπου 5.500 την 1η Σεπτεμβρίου του 1939 και τους 8.400 στο τέλος του ίδιου μήνα. Οι πρώτοι κρατούμενοι ήταν πολιτικοί (και αυτούς αφορούν οι αριθμοί). Το 1938, όμως, ύστερα από την Νύχτα των Κρυστάλλων η Γκεστάπο έστειλε στο Μπούχενβαλντ περίπου 10.000 συλληφθέντες Εβραίους, τους οποίους περίμενε μια ιδιαίτερα σκληρή μεταχείριση: Περίπου 600 από αυτούς πέθαναν στο διάστημα Νοεμβρίου 1938 - Φεβρουαρίου 1939. Το 1943 οι κρατούμενοι στο Στρατόπεδο είχαν φθάσει τους 37.500 και στο τέλος του 1944 ο αριθμός είχε αυξηθεί σε 63.000, ενώ στα τέλη Μαρτίου του 1945 έφθασε τους 80.000 (στο κύριο Στρατόπεδο).
Με την έναρξη του 1941 ξεκίνησε η εφαρμογή ενός προγράμματος ιατρικών πειραμάτων σε κρατούμενους. Για το σκοπό αυτό δημιουργήθηκαν στο βόρειο τμήμα του Στρατοπέδου νέα παραπήγματα. Οι κρατούμενοι μολύνονταν με διαφόρους τύπους ιών και θανατηφόρων μικροβίων (κυρίως τύφου) για να μελετηθούν οι αντιδράσεις του οργανισμού και η πιθανή θεραπεία των ασθενειών που προκαλούσαν. Το 1944 ο Δανός Ταγματάρχης των SS Καρλ Βερνέτ άρχισε την εκτέλεση μιας σειράς πειραμάτων με σκοπό την "θεραπεία" της ομοφυλοφιλίας. "Ιατρικά" πειράματα διεξήχθησαν, επίσης, στο "αναρρωτήριο", όπου εκατοντάδες κρατούμενοι Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου εξοντώθηκαν με ενέσεις (κυρίως φαινόλης).
Ένας ακόμη τρόπος εξόντωσης ήταν η κατασκευή ενός δρόμου από το Έττερμπoυργκ μέχρι την κεντρική πύλη του Στρατοπέδου. Ο δρόμος αυτός είχε αποκληθεί "Οδός του Αίματος" από τους κρατούμενους. Παρά τις απαίσιες συνθήκες διαβίωσης και την τρομοκρατία που ασκούσαν οι δυνάμεις των SS, στο Στρατόπεδο είχε αναπτυχθεί μια "υπόγεια" οργάνωση αντίστασης από τους κρατούμενους, ιδιαίτερα κατά την περίοδο προς το τέλος του Πολέμου. Αρκετοί κρατούμενοι γλίτωσαν την εκτέλεση, στην οποία είχαν καταδικαστεί από τους SS, κρυπτόμενοι σε διάφορους χώρους του Στρατοπέδου από συγκρατούμενούς τους, πράγμα που γινόταν δυνατό λόγω του "υπερπληθυσμού" που παρουσίαζε το Στρατόπεδο.
Επειδή οι Σοβιετικές δυνάμεις, κατά τα τέλη του 1944, προήλαυναν στην Πολωνία, οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να εκκενώσουν τα Στρατόπεδα που είχαν εγκαταστήσει σε πολωνικό έδαφος. Έτσι, στο Μπούχενβαλντ κατέφθασαν, τον Ιανουάριο του 1945, περίπου 10.000 εξαντλημένοι κρατούμενοι, όσοι είχαν επιζήσει από τις πορείες θανάτου στις οποίες εξαναγκάσθηκαν εκκενώνοντας τα Στρατόπεδα του Άουσβιτς και του Γκρος Ρόζεν. Οι συνθήκες στο Στρατόπεδο είχαν χειροτερεύσει πολύ, τόσο λόγω έλλειψης μέσων όσο και λόγω της αυξημένης σκληρότητας που επεδείκνυαν οι SS.
Στις αρχές του Απριλίου του 1945 οι Αμερικανικές δυνάμεις έφθασαν πολύ κοντά στο στρατόπεδο και οι Γερμανοί αποφάσισαν να απομακρύνουν 28.000 κρατουμένους από το κύριο και περίπου 10.000 από τα δευτερεύοντα στρατόπεδα. Οι κρατούμενοι ξεκίνησαν νέα πορεία θανάτου (περίπου το ένα τρίτο από αυτούς βρήκαν τον θάνατο κατά τη διάρκειά της). Η φρουρά του Στρατοπέδου, όμως, είχε εξασθενήσει και έτσι το υποβόσκον κίνημα των κρατουμένων βρήκε ευκαιρία για περισσότερη δράση. Οι κρατούμενοι είχαν καταφέρει να φτιάξουν ένα μικρό ασύρματο και συνδέθηκαν με την Τρίτη Αμερικανική Στρατιά του Πάτον και ζήτησαν βοήθεια. Οι Αμερικανοί απάντησαν ότι σπεύδουν προς βοήθεια των κρατουμένων, πράγμα που έκαναν. Καθώς οι αμερικανικές δυνάμεις πλησίασαν στο Στρατόπεδο, οι κρατούμενοι που είχαν ακόμη δυνάμεις στασίασαν και περικύκλωσαν τους πύργους - παρατηρητήρια. Λίγη ώρα αργότερα οι αμερικανικές δυνάμεις απελευθέρωναν το Στρατόπεδο και έστειλαν όση άμεση ιατρική βοήθεια μπόρεσαν, καθώς οι άνδρες τους έμειναν έκθαμβοι από το δράμα των κρατουμένων που αντίκρισαν.
https://www.buchenwald.de/en/geschichte/chronologie/konzentrationslager
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου