17.2.09

Έτος Γιάννη Ρίτσου το 2009


"αγιασθήτω τ'όνομα του Ανθρώπου"

Έτος Γιάννη Ρίτσου ανακηρύχθηκε το 2009 λόγω των 100 χρόνων από τη γέννησή του (1-5-1909). Ο Γιάννης Ρίτσος, όσο κανένας άλλος Έλληνας ποιητής, μας σηκώνει "ψηλότερα" από τη λήθη της ιστορίας, θυμίζοντας πόσο η ανθρώπινη ύπαρξη έχει τη δύναμη και την υποχρέωση να αντιδικήσει με την αρχή και τη τάξη, διαφορετικά ο θάνατος είναι μάταιος και ο έρωτας φλυαρία...
Στη ποίηση του Ρίτσου το πάθος για ζωή και η βίωση της καθημερινότητας, με όλες τις αισθήσεις σε εγρήγορση, εξασφαλίζουν στο άτομο αιώνια νεότητα ή οδηγούν στην μεταφορική της επαναβίωση. Η νεότητα συνδέεται, επίσης, με την ανανέωση του κοινωνικοπολιτικού οράματός του...
(Χαραυγή 17/1/2009)

Πως βλέπει ο ίδιος τον εαυτό του; Διαβάστε το ποίημα που έγραψε στο Καρλόβασι στις 12/8/1987 με τίτλο "Αποκατάσταση" και περιλαμβάνεται στη συλλογή "Το Γυμνό Δένδρο". Το γυμνό δένδρο γράφτηκε στο Καρλόβασι Σάμου από τις 7 έως τις 31 Αυγούστου 1987. Διαδοχικές επεξεργασίες έγιναν στην Αθήνα από τις 14 Σεπτεμβρίου έως τις 21 Νοεμβρίου. Η τελική επεξεργασία και νέα γραφή από τις 23 Νοεμβρίου έως τις 27 Δεκεμβρίου 1987. Περιέχεται στη συλλογή "Αργά πολύ αργά μέσα στη νύχτα" εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ.

Αποκατάσταση

Δεν αγαπούσε διόλου τα πουλιά, τα λουλούδια, τα δένδρα
που γίναν σύμβολα ιδεών, χρησιμοποιούμενα εξίσου
από εντελώς αντίθετες παρατάξεις. Αυτός προσπαθούσε
να τα επαναφέρει στη φυσική τους υπόσταση.
Τα περιστέρια π.χ,
όχι συνθήματα ποικίλων συνεδρίων, αλλά πουλιά
ωραία, ερωτικά, βαρυπερπάτητα, που όλο φιλιούνται
στόμα με στόμα στην αυλή και μου γεμίζουν τα πλακάκια
με κουτσουλιές και πούπουλα (μ' αρέσουν έτσι)
ή, το πολύ πολύ: μικροί ταχυδρόμοι που μεταφέρουν
πάνω απ' τις σφαίρες
τα γράμματα φτωχών παιδιών προς το θεό
ζητώντας του
τετράδια και παπούτσια και λίγα καραμέλες.
Τα κρίνα
όχι εμβλήματα αγνότητας μα φυτά μυροβόλα
όλο αισθησιασμό, με ολάνοιχτα τα πέταλά τους
να δείχνουν τεντωμένους τους χρυσόσπορους στήμονες.
Κι η εληά
όχι έπαθλο νίκης ή ειρήνης αλλά μάνα καρποφόρα
που δίνει το λαδάκι για το πιάτο μας και για το λύχνο,
για του μωρού το σύγκαμα και για το λαβωμένο γόνατο
του ανήσυχου,ανυπάκουου παιδιού, κι ακόμη
για το φτωχό καντηλάκι της Παναγίας.
Κι εγώ - είπε -
καθόλου μύθος, ήρωας ή θεός, μα απλός εργάτης
όπως κι εσύ κι εσύ και ο άλλος - προλετάριος της τέχνης
ερωτευμένος πάντα με τα δένδρα, τα πουλιά, τα ζώα
και τους ανθρώπους,
ερωτευμένος προπάντων με το κάλλος των καθάριων στοχασμών
και με το κάλλος των νεανικών σωμάτων - ένας εργάτης
που γράφει, γράφει ακατάπαυστα για όλους και για όλα
και τ' όνομά του σύντομο κι ευκολοπρόφερτο:
Γιάννης Ρίτσος.



4 σχόλια:

Giorgos Varvakis είπε...

"Σύντομο" το όνομά του στην προφορά, τεράστιο σε μέγεθος και προσφορά!! Εξαιρετική ανάρτηση υπέροχη Καρλοβασίτικη φωτογραφία!
Καλημέρα Ηδύλη :)

kostasst είπε...

Για μένα ο κορυφαίος Έλληνας ποιητής...Ας μην τον τεμαχίσουν μόνο...

gskapetis είπε...

Πόσο πιο "φτωχή" αισθάνεται κανείς την εποχή του, όταν διαβάζει τέτοιο λόγο κι από την άλλη ακούει καθημερινά μόνο βαρβαρισμούς. Και το ερώτημα είναι: Πόσο μπορεί ν΄ αντέξει και να πορευτεί ένας λαός χωρίς πνευματικότητα; Μπράβο σου Ηδύλη για την ανάρτηση. Κι αυτή η φωτογραφία βρε παιδί μου!!!!!!!

IZA είπε...

Ηδύλη γεια σου, διαβάζοντας το προφίλ σου αποφάσισα να επικοινωνήσω μαζί σου. Η καταγωγή μου είναι από τον Αγιο Κωνσταντίνο. Πριν μερικά χρόνια πήραμε την απόφαση να πάρουμε μετάθεση εγώ κι ο άντρας μου για τη Σάμο. `Εχουμε και δυο κόρες 5 και 7 ετών. Ψάχναμε συνεχώς για κάποιο σπίτι ή κάποιο οικόπεδο, ιδίως στο Μεσαίο Καρλόβασι. Δυστυχώς όμως δεν μας έκατσε κάτι, άρχισαν να μπαίνουν καιοι αναστολές κι έτσι βράζουμε ακόμα στο ζουμί μας εδώ στην Αθήνα. `Εχουμε παρακολουθήσει συναυλίες της χορωδίας σας. Είστε πολύ καλοί. Πέρνα καμμιά βόλτα απ' το blog μου.