27.3.09

Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2009

Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.). Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα. Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΙΘ επιλέγει κάθε φορά μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα-μέλος για να γράψει το μήνυμα το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα Μ.Μ.Ε σε όλον τον κόσμο. Κατά καιρούς μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράψει οι: Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλλερ, Λώρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρώ, Πήτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν, Ρομπέρ Λεπάζ κ.ά.
Φέτος το μήνυμα έγραψε o Βραζιλιάνος Augusto Boal

Ο Boal, που συνέδεσε το θέατρο με την κοινωνική αλλαγή και συγκεκριμένα διακύρηξε το Theatre of the Oppressed και το αγαπημένο που παρακλάδι το Invisible Theatre ως τον τρόπο διεύρυνσης του διαλόγου και αντίδρασης (που συχνά χρησιμοποιείται σε μειονότητες ή σε καταπιεσμένες ομάδες, δηλαδή σχεδόν σε όλους) και, even better, ως τον τρόπο αφύπνισης των κοιμισμένων ή ράθυμων συνειδήσεων σε κοινωνικά θέματα οποιασδήποτε υφής, βλέπει και πάλι το θέατρο ως δύναμη που θα οδηγήσει σε μια κοινωνία καλύτερη και γράφει ένα από τα πιο συγκινητικά κείμενα των τελευταίων ετών. Γι' αυτό και το παραθέτουμε ολόκληρο:



"Όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι εντυπωσιακές στην καθημερινότητά τους και δημιουργούν παραστάσεις για κάποιες ειδικές περιστάσεις. Είναι εντυπωσιακές στον τρόπο κοινωνικής οργάνωσης και δημιουργούν παραστάσεις σαν κι αυτή που ήρθατε να δείτε.

Ακόμα κι αν το αγνοείτε, οι ανθρώπινες σχέσεις ακολουθούν μια θεατρική δομή: η χρήση του χώρου, η γλώσσα του σώματος, η επιλογή των λέξεων και ο χρωματισμός της φωνής, η σύγκρουση ιδεών και συναισθημάτων, ό,τι παρουσιάζουμε επί σκηνής και ό,τι ζούμε στη ζωή. Είμαστε φτιαγμένοι από θέατρο!

Γάμοι και κηδείες είναι παραστάσεις αλλά και καθημερινές τελετουργίες τόσο οικείες που δεν το καταλαβαίνουμε. Τελετές και τυχαία περιστατικά όπως επίσης ο πρωινός καφές, η καλημέρα που ανταλλάσουμε, η συνεσταλμένη αγάπη και τα θυελλώδη πάθη, μια συνεδρίαση συγκλήτου ή μια διπλωματική συνάντηση – όλα είναι θέατρο.

Μια από τις κύριες υπηρεσίες της τέχνης μας είναι να ευαισθητοποιήσουμε τους ανθρώπους στις παραστάσεις της καθημερινής ζωής όπου οι ηθοποιοί είναι και θεατές και η σκηνή και οι θέσεις στην πλατεία του θεάτρου συμπίμπτουν. Όλοι είμαστε καλλιτέχνες. Κάνοντας θέατρο μαθαίνουμε να βλέπουμε αυτό που είναι προφανές αλλά που συνήθως δεν μπορούμε να δούμε επειδή δεν έχουμε συνηθίσει να το παρατηρούμε. Αυτό που μας είναι οικείο γίνεται αόρατο: κάνοντας θέατρο φωτίζουμε τη σκηνή της καθημερινής ζωής".

web: www.hellastheatre.gr


Η Ομοσπονδία Ερασιτεχνικού Θεάτρου Αιγαίου εκπροσωπώντας 28 θεατρικές ομάδες στο Αιγαίο, συμμετέχει φέτος πρώτη φορά στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου, παρουσιάζοντας σε συνεργασία με το Πνευματικό κέντρα του Δήμου Ερμούπολης και Δήμου Κω την κωμωδία του Μάρτιν Ντάουνινγκ "Frakenstein Junior" την Πέμπτη 26/3/2009 στο θέατρο Απόλλων της Ερμούπολης. Επίσης στην ετήσια γενική συνέλευση της Ομοσπονδίας ομόφωνα έγινε δεκτή η υποψηφιότητα του Δήμου Λέρου για τη διεξαγωγή της 22ης Συνάντησης Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου με προτεινόμενο χρόνο διεξαγωγής 2-11 Οκτωβρίου 2009.


Το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου
σε συνεργασία με πολλά θέατρα και θιάσους
στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στην υπόλοιπη περιφέρεια
γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου
προσφέροντας παραστάσεις
με δωρεάν παραχώρηση θέσεων για το κοινό
για την Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

Επίσης, δωρεάν θέσεις θα δοθούν και την Τετάρτη 25, Πέμπτη 26, Σάββατο 28, Κυριακή 29 καθώς και 30 Μαρτίου ανάλογα με το ποια ημέρα παίζεται η παράσταση για την οποία προσφέρονται οι δωρεάν θέσεις.

http://www.hellastheatre.gr/gr/03_trexouses_draseis/gr/pagkosmia_meras_theatrou_2009_parastaseis.htm




22.3.09

Μέρα της Ποίησης

Η Ποίηση φτειάχνεται

Η ποίηση φτειάχνεται
χωρίς μελωδημένους ήχους
χωρίς χρώματα
μόνο με ασπρόμαυρα σημάδια
με μαύρες κι άσπρες σιωπές
με φθόγγους μαύρους κι άσπρους.

Η ποίηση φτειάχνεται
χωρίς παροξυσμούς του σώματος
αυτοί είναι για τα πριν
και τα μετά.

Τίτος Πατρίκιος - Η ηδονή των παρατάσεων

21.3.09

Εμένα οι φίλοι μου...

Παγκόσμια μέρα κατά των φυλετικών διακρίσεων


ΜΑΡΤΙΟΣ

21

ΣΑΒΒΑΤΟ

Ανατολή ήλιου: 6:28πμ Δύση ήλιου: 6:36μμ Πανσέληνος: σε 19 ημέρες

Πρώτη μέρα της Άνοιξης

Παγκόσμια Ημέρα κατά των φυλετικών διακρίσεων.

Ημέρα της Δασοπονίας. Ημέρα της ποίησης


Εγώ όταν γεννήθηκα ήμουν μαύρος,

όταν μεγάλωσα ήμουν μαύρος,

όταν κάθομαι στον ήλιο είμαι μαύρος,

όταν κρυώνω είμαι μαύρος,

όταν τρομάζω είμαι μαύρος,

όταν πεθάνω είμαι μαύρος…

Εσύ όταν γεννήθηκες ήσουν ροζ,

όταν μεγάλωσες ήσουν άσπρος,

όταν κάθεσαι στον ήλιο είσαι κόκκινος,

όταν κρυώνεις είσαι μπλε,

όταν τρομάζεις είσαι κίτρινος,

όταν αρρωσταίνεις είσαι πράσινος,

όταν πεθάνεις είσαι γκρι…

Και έχεις το θράσος να λες εμένα “Έγχρωμο”;

9.3.09

Πολιτιστικά δρώμενα στη Σάμο


Τώρα που μπήκε ο Μάρτης και τέλειωσαν οι πίττες κι οι χοροί,
μαζί με τα λουλούδια π' ανθίζουν μπαίνει κι η πολιτιστική άνοιξη
στο νησί μας. Όσοι δουλέψαμε το χειμώνα αρχίσαμε να
παρουσιάζουμε ή ετοιμαζόμαστε να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας.
Η αρχή έγινε με το Πνευματικό κέντρο Δήμου Πυθαγορείου, που στα
πλαίσια του Φεστιβάλ "Ηραία-Πυθαγόρεια" πραγματοποίησε εκδήλωση
αφιέρωμα στο Δήμο Μούτση στο ξενοδοχείο Doryssa.
Τραγούδησαν η καθηγήτρια-υψίφωνος
Ζαφειρούλα Χατζηφωτίου, η γυναικεία χορωδία του πνευματικού
κέντρου και η μουσική συντροφιά Πυθαγορείου.
Προβλήθηκε σχετικό βίντεο με τον Δήμο Μούτση,
έγινε παρουσίαση του έργου του και
απαγγέλθηκαν στίχοι του.

Στο τέλος αυτού του μήνα κλείνει η φετινή σεζόν
για τις κινηματογραφικές λέσχες μας, που μας
κράτησαν συντροφιά όλο το χειμώνα.
Απομένουν τρεις ταινίες :
13-15/3 η ισπανική "Μέσα από τα μάτια σου"
20-22/3 "Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι" του Κεν Λόουτς
και 27-29/3 το μουσικό ντοκυμαντέρ για τον
Θανάση Παπακωνσταντίνου
"Στα κέρατα του ταύρου".
Σημειώνω ότι οι προβολές γίνονται τις Παρασκευές
στο Καρλόβασι στη λέσχη φοιτητών
και τα Σαββατοκύριακα στο Βαθύ
στη λέσχη ερασιτεχνών.
Στο τέλος του μήνα -έκτακτα-σε συνεργασία
με το ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ θα προβάλλουμε και
ταινίες σχετικές με τα Άτομα με ειδικές ανάγκες.
(Μόλις οριστικοποιηθεί το πρόγραμμα
επιφυλλάσσομαι να ενημερώσω, όσους
ενδιαφέρονται, και μέσα από δω).


Στις 4 Απρίλη ξεκινούν οι παραστάσεις
της Θεατρικής Ομάδας Σάμου στη λέσχη
ερασιτεχνών. Φέτος ανεβάζουν το "Έβδομο ρούχο"
της Ευγενίας Φακίνου, αλλά ευελπιστούν και
μέσα στο Μάη να παρουσίασουν
και τη "Σονάτα του Σεληνόφωτος"
του Γιάννη Ρίτσου.
Εγώ τουλάχιστον ανυπομονώ να τους χαρώ!

Στις 8 Μαϊου, στα πλαίσια των εκδηλώσεων
για την κήρυξη της επανάστασηςτου 1821,
στο Καρλόβασι, έργα της θα παρουσιάσει
η Χορωδία της Εμπορικής Τράπεζας.
Θα συμμετέχει και η Χορωδία μας
η "ΗΔΥΛΗ", που για το καλοκαίρι σας επιφυλλάσσει
και μια έκπληξη!

8.3.09

Μέρα της Γυναίκας

Για τη μέρα αυτή, αφήνω να μιλήσει
ο ποιητής Νίκος Καββαδίας
μ΄ένα εξαίσιο ποίημά του

Φάτα Μοργκάνα

Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.

Στρείδι ωκεάνιο αρραβωνιάζεται το φως.
Γεύση από φλούδι του ροδιού, στυφό κυδώνι
κι ο άρρητος τόνος, πιο πικρός και πιο στυφός,
που εναποθέτανε στα βάζα οι Καρχηδόνιοι.

Πανί δερμάτινο, αλειμμένο με κερί,
οσμή απο κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι,
όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί
χτισμένο τότε στον Ευφράτη στη Φοινίκη.

Χόρτο ξανθό τρίποδο σκέπει μαντικό.
Κι ένα ποτάμι με ζεστή, λιωμένη πίσσα,
άγριο, ακαταμάχητο, απειλητικό,
ποτίζει τους αμαρτωλούς που σ' αγαπήσαν.

Rosso romano, πορφυρό της Δαμασκός,
δόξα του κρύσταλλου, κρασί απ' τη Σαντορίνη.
Ο ασκός να ρέει, κι ο Απόλλωνας βοσκός
να κολυμπάει τα βέλη του με διοσκορίνη

Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά.
Οι κάβες της Γερακινής και το Στρατόνι.
Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γεννά,
μας τρέφει, τρέφεται από μας, και μας σκοτώνει.

Καντήλι, δισκοπότηρο χρυσό, αρτοφόρι.
Άγια λαβίδα και ιερή από λαμινάρια.
Μπροστά στην Πύλη δύο δαιμόνοι σπαθοφόροι
και τρεις Αγγέλοι με σπασμένα τα κοντάρια.

Πούθ' έρχεσαι; Απ' τη Βαβυλώνα.
Πού πας; Στο μάτι του κυκλώνα.
Ποιάν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα.
Πώς τη λένε; Φάτα Μοργκάνα.

Πάντα οι κυκλώνες έχουν γυναικείο
όνομα. Εύα από την Κίο.
Η μάγισσα έχει τρεις κόρες στο Αμανάτι
και η τέταρτη ειν' ένα αγόρι μ' ένα μάτι.

Ψάρια που πετάν μέσα στην άπνοια,
όστρακα, λυσίκομες κοπέλες,
φίδια της στεριάς και δέντρα σάπια,
άρμπουρα, τιμόνια και προπέλες.

Νά' χαμε το λύχνο του Αλαδίνου
ή το γέρο νάνο απ' την Καντώνα.
Στείλαμε το σήμα του κινδύνου
πάνω σε άσπρη πέτρα με σφεντόνα.

Δαίμονας γεννά τη νηνεμία.
Ξόρκισε, Allodetta, τ' όνομά του.
Λούφαξεν ο δέκτης του ασυρμάτου,
και φυλλομετρά τον καζαμία.

Ο άνεμος κλαίει. Σκυλί στα λυσσιακά του.
Γεια χαρά, στεριά, κι αντίο, μαστέλο.
Γλίστρησε η ψυχή μας από κάτου,
έχει και στην κόλαση μπορντέλο.



Το ποίημα αυτό τό' γραψε για τον τελευταίο
έρωτά του και το απάγγειλε ο ίδιος στη παρέα
του στο σπίτι του Μήτσου Κασόλα 47 μέρες
πριν από το θάνατό του (10/2/1975). Εκείνη
τη βραδυά ο Μήτσος Κασόλας κατέγραψε, με
την άδεια του φίλου του ποιητή, στο μαγνητό-
φωνό του, τη κουβέντα, τις απαγγελίες, τις
ιστορίες που διηγήθηκε ο Καββαδίας και μετά
από σχεδόν τριάντα χρόνια τις δημοσίευσε στο
βιβλίο που εκδόθηκε από τον Καστανιώτη,
Νίκος Καββαδίας Γυναίκα-Θάλασσα-Ζωή.

Παραθέτω ένα απόσπασμα από τη συζήτηση:
"-Και το καρχηδόνιο επίχρισμα; Τί είναι;
-Κοίτα να δεις -γελάει και πάλι- όλες, όλες
το έχουν αυτό το καρχηδόνιο επίχρισμα, εγώ
το έβαλα έτσι, ποιητικά... Θυμίζει τα βάζα
των Καρχηδόνιων, που τα βάφανε αυτοί
μόνο από μέσα, μ' ένα ειδικό επίχρισμα.
Και το γυναικείο επίχρισμα, πώς να το πω,
είναι η χλωρίδα ας πούμε...
-Και οι γυναίκες, λοιπόν, που γνώρισες
εσύ στα λιμάνια, γιατί αυτές δεν είχανε
το καρχηδόνιο επίχρισμα;

-Γιατί οι πόρνες δεν έχουν αυτό το επίχρισμα,
σπάνια το έχουν...Σπάνια νά' χουνε αυτές
την "άγια σκουριά", που λέω. Κάτι σαν αυτή
τη κόκκινη, πυρόχρωμη σκουριά των λατομείων,
που τη φορτώναμε στα καράβια από το Στρατόνι,
τη Γερακινή κλπ. Αυτό το επίχρισμα έχει απόχρωση
σκουριάς...
-Και Φάτα Μοργκάνα;
-Φάτα Μοργκάνα είναι ένα φαινόμενο που
συμβαίνει στη Σικελία, στο στενό, ή στη
Νάπολη απόξω, νύχτα, τρεις η ώρα, και
παρουσιάζει τρεις γυναίκες που χορεύουν
στον ορίζοντα. Μετά σβήνει. Κρατά ένα
δυό λεπτά, τρεις η ώρα τη νύχτα, πάντα
την ίδια εποχή. Καμμιά φορά μπορεί να
είναι και ηλιακό φαινόμενο και να το
βαστάει κάποιο σύννεφο και το παρουσιάζει
μετά. Να, κάνει μια αποθήκευση αυτού.
-Εσύ το είδες αυτό το φαινόμενο;
-Δυο φορές.
-Μη μου πεις... Έχουνε σχήμα; Πώς είναι;
-Έχουνε σχήμα, κανονικό σχήμα, με τα
πέπλα τους, τα μαλλιά τους, λυσίκομες,
σε ανατριχιάζει αυτό το φαινόμενο..

















2.3.09

Ο Καδής στους Σπαθαραίους 1/3/2009



















Οι Σπαθαραίοι, ένα χωριό 300 περίπου κατοίκων βρίσκεται στις πλαγιές του Μπουρνιά, σε υψόμετρο 580 μέτρων , στο δρόμο που συνδέει τον Πύργο με τον Παγώνδα. Έχει εξαιρετική θέα προς τη Σαμιοπούλα, τα Δωδεκάνησα, τους Φούρνους, την Ικαρία, τον Κέρκη και τα παράλια του Μαραθοκάμπου. Δυστυχώς έχει πληγεί την τελευταία εικοσαετία από τρεις μεγάλες φωτιές, που κατέστρεψαν τις καλλιέργειες, από τις οποίες ζούσαν οι κάτοικοί του και συνετέλεσαν στην εγκατάλειψή του.
Ο πολιτιστικός σύλλογος του χωριού διοργάνωσε και φέτος το αποκριάτικο έθιμο του "Καδή" με μεγάλη επιτυχία. Στη προσπάθεια συμμετείχαν πάρα πολλά άτομα και φαντάζομαι από το αποτέλεσμα, ότι θα απαιτήθηκαν πολλές μέρες προετοιμασίας. Και τί δεν έθιξαν: Από το Βατοπέδι, τους παπάδες, την Κυβέρνηση, την αντιπολίτευση, τα λαμόγια, την Πετρούλα με το καιρό, μέχρι την απόδραση Παλαιοκώστα. Μέχρι ελικόπτερο την τελευταία στιγμή έφτειαξαν πάνω σ' ένα τρίκυκλο! Και απ΄ότι μου είπαν η κατασκευή ολοκληρώθηκε το προηγούμενο βράδυ. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους και μεταξύ αυτών και στο φίλο μου το Δημήτρη, καλό συνάδελφο που η Υπηρεσία μας, για να τον ανταμείψει που είναι καλός υπάλληλος, εντελώς παράνομα φρόντισε να τον στείλει για "ένα ταξιδάκι αναψυχής" μές στο καταχείμωνο, στην Ικαρία! (μετακίνηση ενός μήνα για υπηρεσιακές ανάγκες παρόλο που η γυναίκα του είναι συνάδελφος και υπάρχει συνυπηρέτηση!)
Για όσους δεν γνωρίζουν, Καδής ήταν ο Οθωμανός δικαστής που μια φορά το χρόνο, επί ηγεμονίας ερχόταν στη Σάμο να δικάσει, να λύσει διαφορές και κυρίως να εισπράξει πρόστιμα για το Σουλτάνο (πρόστιμο=τζερεμές). Το γεγονός αυτό έμεινε στη συλλογική μνήμη και στα νεότερα χρόνια κάποιοι γέροντες στους Σπαθαραίους το αναβίωσαν, αφενός για να κάνουν το κέφι τους την τελευταία Κυριακή της αποκριάς, αφετέρου για να μαζέψουν χρήματα. Το 1981 συστάθηκε ο πολιτιστικός σύλλογος Σπαθαραίων και από το 1983 ξεκίνησε την αναβίωση του εθίμου χρησιμοποιώντας ως Καδή, αυτόν το Σπαθαριώτη (Κωνσταντίνο Σινάνη) που με τη παρέα του το διασκέδαζαν τα προηγούμενα χρόνια. Κατόπιν η σκυτάλη παραδόθηκε στο σημερινό Καδή Μανώλη Καραδημητρίου - ο Σινάνης πέθανε αλλά πριν είχε παραδώσει με τελετή!- και πλέον τα χρήματα που εισπράττονται από τα πρόστιμα βοηθούν στην οικονομική ενίσχυση του συλλόγου και στη διοργάνωση των εκδηλώσεων. Συνέλεξα αυτές τις πληροφορίες από το ενεργό μέλος του συλλόγου Γιώργο Πλασταργιά και παρακαλώ όποιος γνωρίζει κάτι σχετικό ή θέλει να διορθώσει κάτι να γράψει το σχόλιό του και να συμβάλει με το τρόπο αυτό στην ορθή καταγραφή του εθίμου. Πιστεύω ότι αξίζει το κόπο. Ο Γιώργος μου επισήμανε ότι, πέρα από τη κούραση και το κόπο που καταβάλλεται για τη προετοιμασία, τελικά όλοι το φχαριστιούνται πραγματικά στις πρόβες. Το καταλαβαίνω πόσο το διασκεδάζουν και τους ζηλεύω!

"Του Κουτσουρά τα γρόσια", μια σύγχρονη εκδοχή του διήγηματος του Κώστα Καλατζή



Ήθελα σήμερα, μέρα που είναι γιορταστική, να αναρτήσω κάτι σχετικό, όπως τον "Καδή" από τους Σπαθαραίους, που παρακολούθησα χθες, αλλά δεν μπορεί να με αφήσει ασυγκίνητη το γεγονός μιας ακόμα περιβαλλοντικής καταστροφής, που συντελείται στο τόπο μου. Αφήνω λοιπόν για τις επόμενες μέρες τους Σπαθαραίους και ... πάμε στου Κουρούντερε.
Στα blogs της Σάμου αναρτήθηκαν χθες φωτογραφίες και κείμενο-διαμαρτυρία για ένα ακόμη "δημόσιο έργο", που η σκοπιμότητα του, πολύ εύστοχα κατά τη γνώμη μου συνδέθηκε με ένα εξαιρετικό διήγημα του μεγάλου Σαμιώτη λογοτέχνη Κώστα Καλατζή από τη συλλογή "Το Ταμπάκικο" και έχει τίτλο "Του Κουτσουρά τα γρόσια". Δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω, το κείμενο, που εκτός τα blogs , δημοσιεύτηκε στο "Σαμιακό Βήμα" της 2/3/2009, καθώς και οι φωτογραφίες τα λένε όλα...




Στο Κρούντερ’ σφάζουν βουνό και θάλασσα

ή «Του Κουτσουρά τα γρόσια»

του Θανάση Παπακωνσταντίνου*

Πριν λίγο καιρό άρχισαν οι εργασίες «ευθυγράμμισης και διαπλάτυνσης» του επαρχιακού δρόμου Βαθέος –Καρλοβάσου στην περιοχή Κουρούντερε, ύστερα από τη σχετική (κατά πλειοψηφία ακόμα και στους κόλπους του συμπολιτευόμενου συνδυασμού) απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου. Ως εδώ όλα καλά, η πλειοψηφία αποφάσισε.

Αλήθεια ποιος λογικός άνθρωπος θα έφερνε αντίρρηση στη βελτίωση χάραξης του κύριου επαρχιακού δρόμου του νησιού, στη δημιουργία ασφαλέστερων συνθηκών προσπέλασης για όλους τους εποχούμενους, αρκεί βεβαίως

-να είχε εξηγηθεί η προτεραιότητα του έργου, έναντι άλλων που θα ικανοποιούσαν ανάγκες του τόπου,

-να ικανοποιούνταν πράγματι οι προϋποθέσεις που αναφέραμε,

-να είχαν αναλυθεί οι επιπτώσεις σε σειρά άλλους παράγοντες (φυσικό και ιστορικό περιβάλλον, ακτογραμμή, προσβασιμότητα στη θάλασσα, παρενέργειες από την κατά παρέκκλιση εκτός σχεδίου δόμηση),

-να υπήρχε σχεδιασμός έγκαιρης αντιμετώπισης όλων των πιθανών αρνητικών εξελίξεων τόσο στη φάση της κατασκευής, όσο και στην κανονική λειτουργία του.

Προηγήθηκε τίποτε από όλα αυτά, πριν οι μπουλντόζες και τα μπλόκια καταφθάσουν στην περιοχή; Όχι, παρά μόνο όσα βλέπει η πεθερά, κατά το κοινώς λεγόμενο. Μια τεχνική μελέτη, μια ακτομηχανική εκτίμηση (απαραίτητη αφού περιλαμβάνεται μπάζωμα θαλάσσιας ακτίνας, που δεν είναι παρά αντιγραφή και επικόλληση μιας προ εικοσαετίας θεώρησης της βόρειας ακτογραμμής του νησιού που εκπόνησε τότε το Πανεπιστήμιο Πατρών, στην οποία δεν αποτυπώνονται οι πιο πρόσφατες παρεμβάσεις με τα μπαζώματα στην παραλιακή του Αγίου Κωνσταντίνου ή το στρατιωτικό λιμάνι στον Όρμο Καρλοβάσου), μια κυκλοφοριακή μελέτη (εδώ κατά βάση αναπαράγονται οι προδιαγραφές για «εθνικούς δρόμους Γ΄ Τάξεως», με μια λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, πλάτους 3,6 μέτρων, ενώ η διαγράμμιση του δρόμου θα είναι καθ’ όλο το μήκος του τμήματος διπλή διαχωριστική) και τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, τόσο για το συνολικό έργο, όσο και για το «φάγωμα» του βουνού.

Από τα όσα αναφέρθηκαν συνάγεται ότι ο τίτλος «ευθυγράμμιση» για τον δρόμο παύει να υφίσταται, αφού η διπλή διαχωριστική διαγράμμιση δεν επιτρέπει ορατότητες ικανές για να επιτραπούν προσπεράσεις. Και εδώ είναι το οξύμωρο: η διαπλάτυνση από τη μια δίνει αυτές τις προσδοκίες και όπως δείχνει η πείρα, όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας θα παγιδευτούν επιδιώκοντας να φθάσουν γρηγορότερα από όσο επιτρέπουν τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του δρόμου στον προορισμό τους με αβέβαια (πιθανά απρόοπτα και εύχομαι όχι μοιραία) αποτελέσματα…

Όσο για την περιβαλλοντική μελέτη, το πιο πλήρες σκέλος του φακέλου στο υπό κατασκευή έργο, είδαμε από την πρώτη μέρα την πλήρη καταστρατήγηση της. Γιατί ενώ μιλάει για εγκιβωτισμό των πρανών με αναβαθμίδες και προφύτευση (να εμποδιστούν εξ αρχής κατολισθητικά φαινόμενα), τα φουρνέλα, οι μπουλντόζες, οι υπεύθυνοι της κατασκευής και φυσικά οι ελεγκτές τα θεώρησαν όλα αυτά αχρείαστες λεπτομέρειες, με αποτέλεσμα στις 15/2 να κλείσει ο δρόμο από την πτώση μεγάλου όγκου αδρανών, ενώ όσοι είχαν την ατυχία να περνούν από την περιοχή στις 23/2 το απόγευμα, στη διάρκεια ενός απλού ψιλόβροχου, «έβλεπαν τις πέτρες να πέφτουν σαν το …χαλάζι» πάνω στο οδόστρωμα.

Φαίνεται όλοι αυτοί δεν διδάχθηκαν το παραμικρό από το πάθημα στον Πύργο και τον Μαραθόκαμπο, που για δυο περίπου χρόνια (διχο) και (τριχο) τόμησαν το νησί. Ειλικρινά απορώ με την ανεμελιά και την αισιοδοξία τους! Αλλά τι περιμένεις από διοικούντες, που μοναδικό επιχείρημα για την εκτέλεση του έργου επικαλούνται την «ωριμότητα» του έργου για να χρηματοδοτηθεί. «Ωριμότητα» που οι ίδιοι συντέλεσαν με την «ολοκλήρωση των μελετών» (ναι, αυτών που ήδη σας προϊδέασα), ανεξάρτητα του κόστους, της αναιτιολόγητης σκοπιμότητας του και των κινδύνων και επιπλοκών, που έχουμε βάσιμους λόγους να επικαλεστούμε και να φοβόμαστε τις χρόνιες συνέπειες τους.

……

Φαίνεται ότι η περιοχή του Κουρούντερε (Πεταλίδες, παρακαλώ τη σήμερον ημέρα) ανέκαθεν παρακινούσε τολμηρούς (ή και τυχοδιώκτες), αν κρίνουμε από το διήγημα του Κώστα Καλατζή «του Κουτσουρά τα γρόσια», που περιέχεται στο βιβλίο του «το Ταμπακικο», ένα από τα πιο απολαυστικά γραπτά του μεγάλου μας λογοτέχνη. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, τότε που οι Σαμιώτες πήγαιναν μαζικά το καλοκαίρι για το θερισμό στα κοντινά απέναντι Μικρασιάτικα μέρη, συναντήθηκαν ένας σεβάσμιος, αλλά με σκληρά χαρακτηριστικά, ο Κάργας και ένας ψηλός ευθυτενής που δεν τον πήραν δα τα χρόνια, ο Θανασάς. Στο κολατσιό και στη σχόλη οι δυο άνδρες ανοίχθηκαν ο ένας στον άλλο και ο πρώτος αποκάλυψε στον άλλον ότι στο «Κρούντερ’, ίσαμ’ το κυματόσπασμα» κάτω από έναν μεγάλο βράχο, ήταν θαμμένη μια αμύθητη περιουσία, χρυσάφι ολάκερο, «του Κουτσουρά τα γρόσια». Το χρυσάφι έμεινε για γενιές θαμμένο, γιατί κανείς δεν πλησίαζε στην περιοχή, ένας θρύλος την έκανε να προκαλεί δέος.

Ο Θανασάς στην αρχή δεν έδωσε σημασία. Αλλά όταν γύρισε στο νησί και γνώρισε την αγαπημένη του, το πρώτο που της υποσχέθηκε είναι «να τη ντύσει βασίλισσα στο χρυσάφι». Όταν όμως άρχισε να της λέει για το χρυσάφι της περιοχής, η κοπέλα δείλιασε και του είπε ότι δεν είναι αυτό που ζητούσε. Εκείνος δεν το έβαλε κάτω. Κρυφά άρχισε να εξερευνά την περιοχή, αλλά οι ώρες που έλειπε από κοντά της κίνησαν τις υποψίες της και άρχισε να τον παίρνει από πίσω. Για να μην τα πολυλογώ, ο Θανασάς βρήκε ακριβώς την περιοχή, σύμφωνα με την περιγραφή του Κάργα, αντίκρισε τον βράχο, άρχισε την προεργασία και με τα πολλά κατάφερε να τον μεριάσει και να προβάλλει στα μάτια του ο αμύθητος χρυσός. Αλλά τα χώματα που παρέσυρε η μετακίνηση του, έπεσαν με ορμή πάνω στην αγαπημένη του και την πλάκωσαν -έμεινε ξέσκεπο μόνο το όμορφο πρόσωπό της. Μεθυσμένος από την επιτυχία του, άργησε να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί. Έτρεξε κατά πάνω της τη σήκωσε και της είπε: «είδες που όταν σου λέω κάτι τηρώ το λόγο μου». Η κοπέλα ασάλευτη, είχε αρχίσει να πέφτει η θερμοκρασία της, δεν του αποκρίθηκε ποτέ.

ΥΓ: Κάθε ομοιότητα της ιστορίας του Κώστα Καλατζή με τα σημερινά στο Κουρούντερε είναι συμπωματική. Για τον απλούστατο λόγο ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα…

*εκπρόσωπος των Οικολόγων Πρασίνων Σάμου