Η Καππαδοκία είναι μια περιοχή της κεντρικής Τουρκίας με μεγάλη γεωγραφική έκταση και υψόμετρο πάνω από 1000 μέτρα. Αν θεωρήσουμε κέντρο της τη Νεάπολη (Nevsehir), τότε για να φθάσουμε από το Κουσάντασι, όταν περάσαμε απέναντι από την Σάμο, έπρεπε να διανύσουμε πάνω από 800 χλμ και άλλα τόσα και περισσότερα για να επιστρέψουμε. Ακολουθήσαμε το εξής πρόγραμμα:
Πρώτη μέρα
Σάμος-Kusadasi-Denizli-Karahayit (περίπου 4-5 χλμ κοντά στο αξιοθέατο του Παμούκαλε)
Ξεκινώντας από τη Σάμο πήραμε το καραβάκι της γραμμής στις 9.30 μια μέρα του Σεπτέμβρη του 2025 και σε λιγότερο από μία ώρα φθάσαμε στο Κουσάντασι. Το εισιτήριο μετ' επιστροφής μαζί με τους φόρους ήταν 59 ευρώ το άτομο, μέσω του Tilos travel, με άλλα γραφεία το βρήκαμε ακριβότερο, ενώ για μονοήμερη επίσκεψη είναι 13 ευρώ λιγότερο, επειδή δεν πληρώνεις φόρο εξόδου στο Κουσάντασι. Εκεί αφού μετατρέψαμε λίγα ευρώ σε λίρες, πήραμε με εισιτήριο 25 λίρες το ντολμούς νο5 από το λιμάνι για τον κεντρικό σταθμό λεωφορείων της πόλης, από όπου προλάβαμε το δρομολόγιο των 11.30 για Ντενιζλί. Η διαδρομή προς το Denizli είναι περίπου 250 χιλιόμετρα, με εναλλαγές τοπίων: ελαιώνες, κάμποι και βουνά που σιγά σιγά υψώνονται. Το εισιτήριο ήταν πάμφθηνο για σχεδόν τρίωρο ταξίδι με στάση 5 λεπτών στο Αϊδίνι, κοστίζοντας 400 λίρες το άτομο (η ισοτιμία αυτή την εποχή είναι 45-49 λίρες το 1 ευρώ), μας πρόσφεραν δε τσάι ή χυμό και ένα σνακ (ατομικό κέικ) στη διαδρομή! Από τον κεντρικό σταθμό λεωφορείων του Ντενιζλί, που βρίσκεται πάνω από τον υπόγειο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, πήραμε πάλι ένα ντολμούς για την περιοχή Κarahayit, όπου βρισκόταν το ξενοδοχείο που θα διανυκτερεύαμε και θα συναντούσαμε την παρέα μας που ερχόταν από Αθήνα. Το χωριό είναι γνωστό για τα θερμά ιαματικά νερά του, που βάφουν το έδαφος σε κοκκινωπές αποχρώσεις, και για τα ξενοδοχεία-λουτροθεραπευτικά κέντρα. Το εισιτήριο κόστισε 57 λίρες, η τουαλέτα στο Ντενιζλί 10 και ένα κουλούρι 25. Αυτό το λεωφορείο, αφού πέρασε εντελώς γεμάτο και με ορθίους μέσα από πολλά χωριά και οικισμούς ανεβοκατεβάζοντας κυρίως εργαζόμενους στα γύρω ξενοδοχεία, αλλά και λιγοστούς αντισυμβατικούς τουρίστες, μας άφησε μετά από μία περίπου ώρα 200 μέτρα από το ξενοδοχείο.
.jpg)
Απολαύσαμε τις παροχές του ξενοδοχείου που είχε πισίνες με θερμό ιαματικό νερό από τις πηγές και δεν επισκεφθήκαμε το γνωστό αξιοθέατο Παμούκαλε https://en.wikipedia.org/wiki/Pamukkale , γιατί το είχαμε επισκεφτεί σε προηγούμενα ταξίδια μας.
Το βράδυ κατέφτασε κατάκοπη και η παρέα μας που είχε πετάξει από Αθήνα-Χίο, πέρασε Τσεσμέ, επισκέφτηκε το Παμούκαλε και ήρθε στο ξενοδοχείο για φαγητό και ύπνο.
Δεύτερη Μέρα
Karahayit-Konya (Ικόνιο)- και μέσω Aksaray-Nevsehir Avanos
Μετά το πληρωμένο πρωϊνό στο ξενοδοχείο κι αφού πήραμε και κολατσιό και αγοράσαμε νερό (ένα μεγάλο μπουκάλι κόστιζε στο ξενοδοχείο 100 λίρες!) για το δρόμο, ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι. Μια στάση για καύσιμα και τούρκικο καφέ (60 λίρες) καπουτσίνο (125 λίρες) και καταλήξαμε στο Ικόνιο, όπου κάναμε μια μικρή βόλτα στη πόλη και επισκεφτήκαμε το τζαμί του Τζελαλεντίν Ρουμί του ιδρυτή του μυστικιστικού σουφικού τάγματος των Μεβλεβήδων δερβίσηδων. Ένα σπουδαίο μουσουλμανικό τέμενος του 12ου-13ου αιώνα, που είναι μετατροπή από χριστιανική βασιλική. Το βράδυ μετά από αρκετή διαδρομή μέσω Aksaray-Nevshir φτάσαμε στην Άβανο, για ύπνο και φαγητό σε ικανοποιητικό ξενοδοχείο, όπου το μεγάλο μπουκάλι νερό χρεωνόταν 60 λίρες.
 |
| Ικόνιο |
Τρίτη Μέρα
Avanos-Mustafapasa(Σινασός)-Derinkuyu(Μαλακοπή)-Ihlara-Guzelyurt(Καρβάλη)-Kaiseri(Καισάρεια)-Avanos
Eπίσκεψη στη Σινασό, έναν οικισμό που αναδίδει ακόμη έντονα την ελληνική του ιστορία. Στον ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, η σωζόμενη επιγραφή μας πληροφορεί πως ανεγέρθηκε το 1729 και επισκευάστηκε το 1850. Στη συνέχεια επισκεφθήκατε το αρχοντικό του Ρίζου, που σήμερα λειτουργεί ως ξενοδοχείο και επισκέψιμο ελληνικό σπίτι, διατηρώντας ζωντανή την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής. Περιδιαβήκαμε τα λιθόκτιστα σοκάκια της Σινασού, ανάμεσα σε πλήθος σωζόμενων ελληνικών σπιτιών, που δικαίως έχουν εντάξει τον οικισμό στον κατάλογο της πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Η Σινασός υπήρξε ένα από τα 16-18 ελληνόφωνα χωριά της Καππαδοκίας. Πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών, κατοικούσαν εδώ περίπου 3.000 Έλληνες και 500 Τούρκοι. Στον 19ο αιώνα μάλιστα λειτουργούσαν νηπιαγωγείο, παρθεναγωγείο και αρρεναγωγείο, δείχνοντας την άνθηση της ελληνικής παιδείας. Σήμερα, ο πληθυσμός ανέρχεται σε περίπου 2.000 κατοίκους.
Σημειώνω ότι δεν μας χρέωσαν είσοδο στο ελληνικό αρχοντικό, απλά παραγγείλαμε και πληρώσαμε καφέ ή τσάι που απολαύσαμε μαζί με ένα γκρουπ από Ισπανία, στην υπέροχη εσωτερική αυλή του σπιτιού.
Μετά την Σινασό επισκευτήκαμε την Μαλακοπή (Derinkuyu), γνωστή για την πολυεπίπεδη υπόγεια πόλη της, την οποία για να επισκεφτούμε καταβάλαμε 13 ευρώ το άτομο είσοδο, ενώ για την είσοδο στον παρακείμενο ναό των Αγίων Θεοδώρων η είσοδος ήταν 100 λίρες.
Κατόπιν περάσαμε και θαυμάσαμε από ψηλά την κοιλάδα Ιχλαρά, όπου οι γείτονές μας έχουν κατασκευάσει γυάλινη πλατφόρμα για θέαση την οποία χρεώνουν 120 λίρες, κάναμε μια μικρή βόλτα στην Καρβάλη και καταλήξαμε στο κέντρο της Καισάρειας στο κάστρο και στη σκεπαστή αγορά. Γενικά τα αξιοθέατα της Καππαδοκίας είναι πολύ τουριστικά, τα επισκέπτονται χιλιάδες κόσμος από Ευρώπη, Αμερική και Ασία, σχεδόν παντού πληρώνεις είσοδο και το πάρκιν δεν είναι ελεύθερο. Οπότε είναι καλύτερο να ξεκινάς πολύ πρωί όπως κάναμε εμείς για να αποφύγεις συνωστισμό και ουρές.
Τέταρτη μέρα
Avanos-Göreme-μέσω Uchisar στο Ürgüp (Προκόπι)-Avanos
Πολύ νωρίς το πρωϊ ξεκινήσαμε για επίσκεψη στη βόρεια και πιο εντυπωσιακή περιοχή της Καππαδοκίας, την κοιλάδα Γκιόρεμε, με τις λαξευτές υπόσκαφες εκκλησίες (πάνω από 360), τις πάνω από 30 διάσημες υπόγειες πολιτείες και τους εκατοντάδες κωνικούς σχηματισμούς από πορώδη πέτρα που μοιάζουν σαν νεραϊδοκαμινάδες. Η είσοδος σ΄αυτό το εθνικό πάρκο μόνο για επίσκεψη στις εκκλησίες κόστιζε 20 ευρώ.
Αφού περάσαμε γύρω από το Ουτσχισάρ, χωριό με υπόσκαφα σπίτια που έχουν μετατραπεί σε ξενώνες, επισκεφτήκαμε το υπέροχο Προκόπι, περπατήσαμε στα στενά ανηφορικά του δρομάκια με τα παραδοσιακά αρχοντικά και κτίρια της παλιάς πόλης για να καταλήξουμε στο λόφο με το προσκύνημα του αγίου Ιωάννη του Ρώσου, που όμως λόγω κατολίσθησης ήταν κλειστό. Όλοι αυτοί οι οικισμοί ανήκουν στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
 |
| Ουτσχισάρ |
 |
Προκόπι
|
Στο τέλος επισκεφτήκαμε την παλιά πόλη της Αβάνου, Σάββατο απόγευμα, με καλό καιρό και όλο τον κόσμο στα πάρκα, στις πλατείες, στο ποτάμι. Την Άβανο διασχίζει ο Άλυς ποταμός και μία κρεμαστή γέφυρα συνδέει τις δύο όχθες του. Στη μία όχθη το κέντρο της παλιάς πόλης και στην άλλη το πάρκο αναψυχής. Εκεί γευτήκαμε κι ένα υπέροχο κιουνεφέ με καϊμάκι.
Πέμπτη μέρα
Avanos-μέσω Ικονίου στο Afion Karahisar
Μετά από μία πολύ γεμάτη μέρα ξεκίνησε ο μακρύς δρόμος της επιστροφής από την Καππαδοκία στα μικρασιατικά παράλια, μέσω του ιδίου σχεδόν δρόμου μέχρι το Ικόνιο και από εκεί για Αφιόν Καραχισάρ, όπου φθάσαμε νωρίς το απομεσήμερο της Κυριακής. Είχαμε αρκετό χρόνο να περιδιαβούμε το ιστορικό κέντρο της πόλης και να δούμε τον τρόπο που περνάνε το απόγευμα της Κυριακής οι ντόπιοι. Παρόλο που για τους μουσουλμάνους η ιερή μέρα είναι η Παρασκευή τελικά για βόλτες και διασκέδαση φαίνεται ότι και σ' αυτούς επικράτησε η Κυριακή. Οι δρόμοι γεμάτοι, ουρές στα καλά εστιατόρια και ζαχαροπλαστεία, αλλά τα περισσότερα εμπορικά καταστήματα ανοιχτά. Και το Αφιόν είχε ελληνική συνοικία, που την επισκεφτήκαμε.
 |
| χάνι που έχει γίνει μοντέρνος πολυχώρος στο Αφιόν |
 |
| τοπικό γλυκό από γλυκιά κολοκύθα, ταχίνι και καϊμάκι, το γεύτηκα με 175 λίρες |
Έκτη μέρα
Afion Karahisar-Σάρδεις-Σμύρνη-Selçuk-Kusadasi
Από το Αφιόν μετά από μία στάση για επίσκεψη στον αξιόλογο αρχαιολογικό χώρο των Σάρδεων φθάσαμε νωρίς το μεσημέρι στη Σμύρνη, όπου αποχαιρετίσαμε την παρέα μας και μόνοι πήραμε το τρένο για Σελτζούκ. Το εισιτήριο ήταν πάμφηνο: 100 λίρες το άτομο για απόσταση περίπου μιας ώρας και κάτι, που έγινε μιάμιση με καθυστερήσεις στους σταθμούς. Σμύρνη, όπως και Σάρδεις και Κουσάντασι, έχουμε επισκεφτεί πολλές φορές στο παρελθόν και δεν αφιερώσαμε καθόλου χρόνο για αξιοθέατα, επισκέψεις, φωτογραφίες κλπ. Αυτό που παρατηρούμε όμως κάθε φορά που περνάμε στα απέναντι παράλια είναι η συνεχόμενη αστικοποίησή τους, η ανέγερση αμέτρητων ογκωδών κτιρίων. Παρακολουθούμε να συντελείται μια μεταφορά του πληθυσμού από τα βάθη της ανατολίας προς τις παραλιακές πόλεις. Αυτό συνεπάγεται περαιτέρω επιβάρυνση των πόλεων με μποτιλιαρίσματα και του φυσικού περιβάλλοντος με απόβλητα, αφού οι υποδομές εκσυγχρονίζονται με πολύ πιο αργούς ρυθμούς.
 |
| Basmane, σιδηροδρομικός σταθμός Σμύρνης με φωτοβολταϊκά στο στέγαστρο |
 |
| Σελτζούκ (Νέα Έφεσος) |
Από το Σελτζούκ με ντολμούς και εισιτήριο 90 λίρες πήγαμε για διανυκτέρευση στο Κουσάντασι, από το οποίο την επόμενη μέρα θα περνούσαμε στη Σάμο.
Έβδομη μέρα Κουσάντασι
Kusadasi-Σάμος
Μέχρι τις 5 το απόγευμα που έφευγε το καραβάκι για Σάμο είχαμε τον χρόνο να περιηγηθούμε στις παραλίες που βρίσκονται λίγο πιο έξω από τη πόλη με το τοπικό ντολμούς και εισιτήριο 25 λίρες.
.jpg)
