Πέρασαν κι όλας δύο μήνες χωρίς εσένα πατέρα μου. Δύο μήνες πολύ γεμάτοι για τη ζωή μου. Με αφορμή το γεγονός ότι μας άφησες, το ότι πια εγώ είμαι "το παιδί κανενός" με έκανε να επαναπροσδιορίσω πολλά πράγματα. Η κληρονομιά που μούδωσες είναι: η δίψα σου για ζωή, το να χαίρεσαι τη κάθε στιγμή, το να μην κρατάς κακίες, να αποφεύγεις τις μικρότητες κι ένα σωρό άλλα... Προσπαθώ να σταθώ στο ύψος σου. Δεν σε ξεχνάω!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου