Fethiye - Μάκρη

Μέρος τρίτο

Από το Bodrum μετά από ταξίδι 4 ωρών με το λεωφορείο, σε πολύ καλούς δρόμους μέσα σε υπέροχο καταπράσινο τοπίο, κατευθυνθήκαμε στη Φετίγιε ή Φετιγιέ, παρακάπτοντας την πολύ τουριστικοποιημένη για τα γούστα μας Μαρμαρίδα. Το εισιτήριο κόστισε 30-35 λίρες το άτομο, δεν θυμάμαι ακριβώς. Στον σταθμό των λεωφορείων της Φετίγιε βρήκαμε ρωτώντας μια οικονομική συμπαθητική πανσιόν για να μείνουμε.

Φετίγιε (Fethiye)

Η Φετίγιε (τουρκικά: Fethiye) είναι παραθαλάσσια πόλη της Τουρκίας, και ανήκει στην επαρχία Μούγλων. Βρίσκεται στα όρια των ιστορικών περιοχών της νοτιοδυτικής Μικράς Ασίας, της Λυκίας και της Καρίας, στην τοποθεσία της αρχαίας Τελμησσού, της μεγαλύτερης πόλης της Λυκίας. Η Μάκρη, όπως ήταν παλαιότερα το όνομά της, διατήρησε ελληνικό πληθυσμό μέχρι την υπογραφή της συνθήκη της Λωζάνης το 1923 οπότε και οι πρόσφυγες από την Μάκρη εγκαταστάθηκαν στην Ανατολική Αττική και ίδρυσαν τη Νέα Μάκρη. Το 1934 οι Τούρκοι μετονόμασαν την πόλη σε Φετιγιέ από το όνομα ενός Τούρκου που υπήρξε από τους πρώτους πιλότους της Οθωμανικής αεροπορίας, του Fethi Bey. Σήμερα η Φετίγιε είναι από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της Τουρκίας. Ο πληθυσμός της είναι 68.000 κάτοικοι με εκτίμηση του 2008.

Όλοι οι δρόμοι πλακόστρωτοι με διάφορα σχέδια. Η πλακόστρωση γίνεται με τοπικά παραγόμενους κυβόλιθους, αλλά τοποθετημένους με τρόπο που να περπατά ο πεζός άνετα, όχι όπως τα πεζοδρόμια στο Βαθύ!

Το πολιτιστικό κέντρο της πόλης

Μεγάλες πλατείες 

Το αστικό πράσινο παντού περιποιημένο

Βέβαια τα γύρωθεν ψηλά βουνά εξασφαλίζουν και την επαρκή ποσότητα πόσιμου και ποτιστικού νερού

Ανεβαίνοντας προς τους περίφημους λαξευτούς τάφους της αρχαίας Τελμησσού.

Η Τελμησσός ήταν ανθηρή πόλη της Λυκίας, φημισμένη για τη σχολή μάντεων, την οποία συμβουλεύτηκαν ο Λυδός βασιλιάς Κροίσος, πριν κηρύξει πόλεμο κατά του Κύρου του Μεγάλου και ο Μέγας Αλέξανδρος, μετά την πολιορκία της Αλικαρνασσού. Σύμφωνα με τη μυθολογία πήρε το όνομά της από τον Τελμησσό, γιο του θεού Απόλλωνα. Στη θέση της αρχαίας τοποθεσίας είναι χτισμένη σήμερα η πόλη Φετίγιε. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του πολιτισμού των Λυκίων είναι οι λαξευτοί τάφοι, που χρονολογούνται τον 5ο αιώνα π.Χ. Συνήθως είναι διώροφοι ή και τριώροφοι με τριγωνική στέγη και η πρόσοψή τους θυμίζει τα σπίτια των Λυκίων. Πολλοί έχουν ανάγλυφη διακόσμηση, ενώ στο εσωτερικό τους φέρουν σαρκοφάγους με παραστάσεις από την καθημερινή ζωή.

Μια βόλτα στην φημισμένη ψαραγορά και όχι μόνο....

Εδώ αγοράζεις τα ψάρια, στα καθαρίζουν και τα δίνεις σε μια από τις παρακείμενες ταβέρνες να στα μαγειρέψει (ψήσει ή τηγανίσει) έναντι 10 τουρκικών λιρών το άτομο. Στην τιμή περιλαμβάνεται το ψωμί, η σαλάτα κλπ πλην των ποτών.

Προς την πανσιόν του Ονούρ

Κάθε στενό της πόλης πλακόστρωτο.

 

Με τον ιδιοκτήτη της πανσιόν, συνταξιούχο δάσκαλο μετά από 25 χρόνια.

Ένα ποτάμι μέσα στην πόλη που ρέει και δεν έχει μπαζωθεί. 

                                        Το τοπίο θυμίζει περισσότερο Ευρώπη παρά Τουρκία

Η πόλη είναι σύγχρονη, με ρυμοτομία, πράσινο και μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι της, εκεί γύρω στην σκεπαστή αγορά, που κάθε τουρκική πόλη διαθέτει,  είναι το παλιο κομμάτι της πόλης. Από αγγλόφωνο τουριστικό οδηγό πληροφορήθηκα ότι η Φετίγιε (όπως και η Μαρμαρίς) ισοπεδώθηκαν στο σεισμό του 1956, Υποθέτω ότι πρόκειται για τον σεισμό της 9/7/1956 των 7,5 ρίχτερ με επίκεντρο κοντά στην Αμοργό που έπληξε όλα τα νησιά του Αιγαίου. Δυστυχώς δεν βρήκα περισσότερες πληροφορίες σχετικά. Πάντως αυτό εξηγεί το γεγονός ότι η πόλη είναι τόσο σύγχρονη. Η φυσική ομορφιά, τα μνημεία της αρχαίας Λυκίας και ο τουρισμός που αναπτύχθηκε εξ αιτίας αυτών, εξηγεί την μεγάλη έκταση της πόλης.