Μ΄ένα μικρό λεωφορειάκι, που μας περίμενε στο λιμάνι του Πειραιά και μερικούς καλούς φίλους, είχα τη χαρά να περιηγηθώ σ' ένα μεγάλο κομμάτι της Πελοποννήσου 18 ολόκληρα χρόνια αφότου μεταγκαταστάθηκα στη Σάμο.
Μετά παράλια Αρκαδίας, Τσακωνιά, Λεωνίδιο
λίγο έξω από τη Μονεμβάσια στο πρότυπο αγροτοτουριστικό συγκρότημα "Λιοτρίβι"
Μια βόλτα στη Μονεμβάσια
Ένα φαινόμενο που τόχω συναντήσει μόνο στη Μάνη και κυρίως στην Κοκκάλα: οι τάφοι-σπιτάκια μέσα στα "κτήματά" τους! κι όχι στα νεκροταφεία.
Η περίφημη παραλία του Μαρμαριού δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου από τότε -ευτυχώς!
και το Μυστρά
Έξω από τη Καλαμάτα ο "σκιτσοφρενής" έχει γεμίσει τα τοιχία με υπέροχα γκράφιτι
Στο κάστρο της Μεθώνης
Στις Βρύσες Κυπαρισσίας και στο οικόπεδο που κάποτε αγοράσαμε για να πάμε να ζήσουμε.
Η ζωή όμως μας τάφερε αλλιώς.
Το οικόπεδο με το ερειπωμένο του κτίσμα πάντως υπάρχει, τώρα ανήκει στο γιο μου.
Το οικόπεδο με το ερειπωμένο του κτίσμα πάντως υπάρχει, τώρα ανήκει στο γιο μου.
Στην Αρχαία Ολυμπία
Στην Ανδρίτσαινα
Στο τυροκομείο
Δέκα τόννους γάλα την ημέρα απορροφά από τους ντόπιους κτηνοτρόφους όταν βρίσκεται σε λειτουργία, όπως μας είπε ο ιδιοκτήτης του, ένας νέος άνθρωπος με πολύ μεράκι
Στεμνίτσα
Ο ξενώνας της Νένας
Το χωριό του μπαμπά μου: Λύρκεια ή Μπέλεσι!
Στις Μυκήνες
Επίδαυρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου