Μετά την ομολογουμένα πετυχημένη εμφάνιση της χορωδίας μας το περασμένο Σάββατο και την υπέροχη βραδυά που ακολούθησε στο "Διόνυσο" και το "Παρά Πέντε", αναλογίστηκα για μια ακόμα φορά, τί είναι πράγματι αυτό που με γεμίζει και με προτρέπει όλα αυτά τα χρόνια -πάνω από δέκα- να συμμετέχω σ' ένα φωνητικό σύνολο. Μην ειν' το χειροκρότημα, το σφίξιμο των χεριών και τα συγχαρητήρια μετά από μια εκδήλωση ή στο δρόμο ή μήπως ένα δημοσίευμα στον τοπικό τύπο; Μήπως την έχω "ψωνίσει";Νομίζω πως όχι, γιατί συνηθίζω να βιντεοσκοπώ τις εμφανίσεις μας , να βλέπω τα λάθη και μερικές φορές -δυστυχώς- το αποτέλεσμα με έχει απογοητεύσει.
Κι όμως δεν εγκαταλείπω. Και δε τόχω μετανοιώσει.
Μόνο όσοι έχουν συμμετάσχει σε κάτι παρόμοιο ίσως με νοιώσουν.
Η αλήθεια είναι ότι με μαγεύει η συλλογικότητα. Τριγύρω μου υπάρχει ένας καταιγισμός ατομισμού και αρνητισμού που μόνη μου δεν μπορώ να αντιμετωπίσω. Γιαυτό και βρίσκω διέξοδο συμμετέχοντας σε συλλογικότητες με θετική δράση. Το βρίσκω εκτός από αποτελεσματικό συνάμα και αυτοθεραπευτικό.
Ιδιαίτερα θεραπευτική βρίσκω όλη τη διαδικασία της συμμετοχής στις πρόβες. Τις ώρες αυτές δίνομαι "ψυχή τε και σώματι" ξεχνώντας οτιδήποτε άλλο με απασχολεί. Φαντάζομαι ότι έτσι αισθάνονται και οι συνχορωδοί μου. Όλο αυτό μας συνεπαίρνει. Με τη μουσική και το τραγούδι λυτρωνόμαστε, αγγίζονται οι καρδιές μας και προς το τέλος της διαδικασίας αρχίζουμε να απολαμβάνουμε το συλλογικό επίτευγμα πριν καν το παρουσιάσουμε σε κοινό.
Νέοι, μεσήλικες, ηλικιωμένοι, άντρες και γυναίκες, μαέστρος και χορωδοί, γινόμαστε ένα.
Τι να πρωτοθυμηθώ όμως και για το μετά.
Θα σταθώ σε μια κορυφαία βραδυά το 2000 στα Δίδυμα της Μικράς Ασίας. Μετά τη συναυλία στον αρχαιοελληνικό ναό, μετά το ελληνοτουρκικό γλέντι και την καταπληκτική φιλοξενία, κάποιοι περάσαμε όλη τη νύχτα δίπλα στη θάλασσα, καθισμένοι στην άμμο και εξομολογούμενοι και ονειρευόμενοι. Η Νίκη, ο Σίμος, ο Αντώνης, η Αγάπη, η Ελένη, ίσως και κάποιοι ακόμα που δεν θυμάμαι... αλλά εκείνοι σίγουρα θυμούνται.
Γιαυτές τις μοναδικές στιγμές που έχω ζήσει, αλλά και γιαυτές που προσμένω νάρθουν, συνεχίζω, συνεχίζουμε. Γιατί είμαστε στο νησί - απ' όσο γνωρίζω - τουλάχιστον έξη μουσικά ή φωνητικά σύνολα!!!
Αύριο βράδυ 15 Μαϊου θα πάω ν' ακούσω ένα άλλο σχήμα του νησιού μας, τη Μουσική Παρέα Σάμου, που παρουσιάζει τη δουλειά του χειμώνα, στο Βαθύ, και σας συνιστώ να μην τη χάσετε, εφόσον μένετε στο νησί φυσικά!
Ιδού η υπέροχη πρόσκληση που μου έστειλε ο διαδικτυακός μου φίλος Γιώργος Σκαπέτης:
"Στις χαρές οι φίλοι πρέπει νάναι κοντά στους φίλους τους. Αυτή η κατ' έτος μουσική παράσταση, η παρουσίαση της δουλειάς όλου του χειμώνα, είναι για μας χαρά (αλλοιώς δεν θα κάναμε το κόπο) και σε θέλουμε κοντά μας.
Όπως λέει κι η αφίσσα, την Παρασκευή 15 του Μάη στις 8.30μμ στη Λέσχη Ερασιτεχνών σε θέλουμε κοντά μας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου