22.6.09
14.6.09
1o αντιρατσιστικό φεστιβάλ Σάμου
.jpg)
1ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Σάμου: «Τα σύνορα είναι η φυλακή μου»
(20-21 Ιουνίου, κτίριο Προβατάρη, λιμάνι Καρλόβασι)
Σάββατο 20 Ιουνίου
· 18.30 παιδικό εργαστήρι «Το μεγάλο ταξίδι»
(συντονίζει ομάδα εκπαιδευτικών)
· 19.30 παρουσίαση του βιβλίου «Μουσαφεράτ
ή χίλιες και μία νύχτες ενός καταυλισμού προσφύγων»
από το συγγραφέα του, Βασίλη Λαδά
εισαγωγή από την Έλσα Χίου
· συζήτηση για τα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών
(εισηγείται ομάδα δικηγόρων)
· 22.00 συναυλία
The Live Project Band
αθηναϊκό συγκρότημα- πολύγλωσσο ρεπερτόριο
Κυριακή 21 Ιουνίου
· 18.30 δημιουργική κίνηση για παιδιά από την Σοφία Πατέλη
· αφήγηση αφγανικού παραμυθιού από τον Νασίμ, και στα ελληνικά
· 20.00 συζητήσεις: «Η μετανάστευση τώρα» και
« Προς τα λιμάνια και τις πολιτείες της προσφυγιάς»
εισηγήτριες Αγγέλα Χατζημιχάλη, Έλσα Χίου
· 22.00 συναυλία: πολυεθνική μουσική
Αλβανοί, Αφγανοί, και Βούλγαροι καλλιτέχνες
· Voltaren
Φοιτητικό συγκρότημα της Σχολής Θετικών Επιστημών
****Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, παράλληλα με τα παραπάνω δρώμενα, πραγματοποιούνται:
· έκθεση ζωγραφικής με έργα προσφύγων
· έκθεση ζωγραφικής με έργα μαθητών της Σάμου
· έκθεση φωτογραφίας fotofraxia, documentary photography
· «Του κόσμου τα μαγειρέματα»
· έκθεση βιβλίου
· βιντεοπροβολές
Κίνηση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα- Αλληλεγγύη στους Πρόσφυγες
http://allileggyi-stous-prosfyges.blogspot.com/
11.6.09
Pamukkale - Ιεράπολις
Αφήνοντας το Βαθύ
Στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας
Κουσάντασι
ένα άγαλμα του Κεμάλ δεν μπορεί να λείπει
το λιμάνι τους με προδιαγραφές αεροδρομίου,
γιαυτό άλλωστε μας παίρνουν
από 10 ευρώ σε κάθε είσοδο και έξοδο!
σ' ένα μικρό χωριό κοντά στο Παμούκκαλε
κι όμως φύτρωσε μια πικροδάφνη
φυσικές πισίνες υπερχείλισης!
Μιάμισυ ώρα με το καραβάκι από το Βαθύ και φθάσαμε στο Κουσάντασι, ένα μικρό χωριό, που τώρα έχει γίνει τερατούπολη. Από τη μια ο τουρισμός λόγω της Εφέσου, από την άλλη η τάση των Τούρκων και αλλοεθνών μεταναστών (κυρίως μουσουλμάνων από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης) να μετοικήσουν από τα βάθη της Ανατολίας στα παράλια, συνετέλεσε στην επέκταση αυτής της πόλης που βρίσκεται απέναντί μας και σε έκταση αλλά και σε ύψος με τη συνεχή ανοικοδόμηση πολυόροφων οικοδομικών συγκροτημάτων τρομακτικών σε όγκο.
Δυόμιση με τρεις ώρες οδικώς προς την ανατολή, διασχίζοντας καλλιεργημένες και ευλογημένα εύφορες πεδινές εκτάσεις με καλό οδικό δίκτυο, αφήνοντας πίσω μας το Κουσάντασι, αφού περάσαμε το Αϊδίνι και παρακάπτοντας νοτιοδυτικα το Ντενισλί, φθάσαμε επιτέλους σ' ένα μοναδικό φυσικό τοπίο, το Παμούκκαλε. Εδώ αναβλύζουν ασβεστούχα ιαματικά ζεστά νερά, που η θερμοκρασία τους φθάνει τους 35 βαθμούς Κελσίου, μεγάλο μέρος των οποίων εξατμίζεται βγαίνοντας στην επιφάνεια της γης, αφήνοντας ασβεστώματα σαν βαμβάκι. Παμούκκαλε στα τούρκικα σημαίνει "Πύργος από βαμβάκι". Τα νερά τρέχοντας μέσα από τα μικρά οροπέδια σχηματίζουν καταρράχτες και λιμνούλες.
Οι πηγές χρησιμοποιήθηκαν από τους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους για θεραπευτικούς σκοπούς και υπάρχουν ερείπια από τη πόλη, (Ιεράπολι της Φρυγίας) αρχαίο αλλά και πρωτοχριστιανικό ναό, νεκρόπολη, ρωμαϊκά λουτρά, αγορά, αλλά για μένα το πιο εντυπωσιακό είναι το ρωμαϊκό θέατρο με τα δύο διαζώματα και την εκπληκτική θέα στις φυσικές πισίνες και τα ασβεστολιθικά οροπέδια.
Σύμφωνα με τον επίσημο οδηγό η παροχή των θερμών νερών ήταν παλαιότερα 390 λίτρα το δευτερόλεπτο, ενώ στις μέρες μας μόνο 260 λίτρα. Εμάς σαφώς η παροχή μας φάνηκε μειωμένη, ίσως γιατί διοχετεύονται προς εκμετάλλευση στα γύρω ξενοδοχεία.
Φυσικά δεν παραλείψαμε να κάνουμε ολόκληρη τη διαδρομή από την νότια πύλη μέχρι το μικρό χωριό και να απολαύσουμε ξυπόλυτοι, όπως άρμοζε και όλοι τηρούσαν, τον περίπατό μας στα θερμά νερά και τα άσπρα πετρώματα. Επιλέξαμε η επίσκεψή μας να γίνει το απόγευμα που οι θερμοκρασίες είναι υποφερτές, αλλά και για να χαρούμε το ηλιοβασίλεμα και την υπέροχη θέα από τους λόφους. Το λουτρό μας δυστυχώς το πήραμε στο ξενοδοχείο, μιας κι όπως προείπαμε οι λιμνούλες ήταν αβαθείς, αλλά είχε πράγματι θεραπευτική επίδραση πάνω μας.
Δυόμιση με τρεις ώρες οδικώς προς την ανατολή, διασχίζοντας καλλιεργημένες και ευλογημένα εύφορες πεδινές εκτάσεις με καλό οδικό δίκτυο, αφήνοντας πίσω μας το Κουσάντασι, αφού περάσαμε το Αϊδίνι και παρακάπτοντας νοτιοδυτικα το Ντενισλί, φθάσαμε επιτέλους σ' ένα μοναδικό φυσικό τοπίο, το Παμούκκαλε. Εδώ αναβλύζουν ασβεστούχα ιαματικά ζεστά νερά, που η θερμοκρασία τους φθάνει τους 35 βαθμούς Κελσίου, μεγάλο μέρος των οποίων εξατμίζεται βγαίνοντας στην επιφάνεια της γης, αφήνοντας ασβεστώματα σαν βαμβάκι. Παμούκκαλε στα τούρκικα σημαίνει "Πύργος από βαμβάκι". Τα νερά τρέχοντας μέσα από τα μικρά οροπέδια σχηματίζουν καταρράχτες και λιμνούλες.
Οι πηγές χρησιμοποιήθηκαν από τους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους για θεραπευτικούς σκοπούς και υπάρχουν ερείπια από τη πόλη, (Ιεράπολι της Φρυγίας) αρχαίο αλλά και πρωτοχριστιανικό ναό, νεκρόπολη, ρωμαϊκά λουτρά, αγορά, αλλά για μένα το πιο εντυπωσιακό είναι το ρωμαϊκό θέατρο με τα δύο διαζώματα και την εκπληκτική θέα στις φυσικές πισίνες και τα ασβεστολιθικά οροπέδια.
Σύμφωνα με τον επίσημο οδηγό η παροχή των θερμών νερών ήταν παλαιότερα 390 λίτρα το δευτερόλεπτο, ενώ στις μέρες μας μόνο 260 λίτρα. Εμάς σαφώς η παροχή μας φάνηκε μειωμένη, ίσως γιατί διοχετεύονται προς εκμετάλλευση στα γύρω ξενοδοχεία.
Φυσικά δεν παραλείψαμε να κάνουμε ολόκληρη τη διαδρομή από την νότια πύλη μέχρι το μικρό χωριό και να απολαύσουμε ξυπόλυτοι, όπως άρμοζε και όλοι τηρούσαν, τον περίπατό μας στα θερμά νερά και τα άσπρα πετρώματα. Επιλέξαμε η επίσκεψή μας να γίνει το απόγευμα που οι θερμοκρασίες είναι υποφερτές, αλλά και για να χαρούμε το ηλιοβασίλεμα και την υπέροχη θέα από τους λόφους. Το λουτρό μας δυστυχώς το πήραμε στο ξενοδοχείο, μιας κι όπως προείπαμε οι λιμνούλες ήταν αβαθείς, αλλά είχε πράγματι θεραπευτική επίδραση πάνω μας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)