Γυρνώντας την Ελβετία με τρένο

     Πραγματοποιήσαμε φέτος την άνοιξη ένα σύντομο 7μερο ταξίδι στην Ελβετία, όνειρο του άντρα μου που είναι "φίλος του σιδηροδρόμου" και γενικά των ήπιων μέσων μαζικής μεταφοράς. Αεροπλάνο χρησιμοποιήσαμε μόνο για την διαδρομή Αθήνα-Ζυρίχη, κλείνοντας το εισιτήριο 4 μήνες πριν, σε εξαιρετικά προσιτή τιμή (145 ευρώ τα δύο άτομα με aegean με μία μεγάλη βαλίτσα και μία καμπίνας). Βγάλαμε από ένα εισιτήριο Swisspass για όλα τα μέσα, για 4+1 μέρες, που κόστισε 280 ελβετικά φράγκα το άτομο (290 περίπου ευρώ), και με αυτό καταφέραμε να επισκεφτούμε Bern, Interlaken, Grindelwald, Meiringen, Luzern, Lugano, Morcote, Schaffhausen (καταρράκτες Ρήνου), Romanshorn, Rorschach, St. Gallen, Affoltern am Albis, Aeugsta am  Albis, Baden, Brugg, Biel/Beinne, St. Moritz, Zernez, Davos. Την 6η μέρα την αφιερώσαμε στη Ζυρίχη και τα περίχωρα με ένα ημερήσιο εισιτήριο για όλα τα μέσα που κόστισε κάπου 13 και κάτι ελβετικά φράγκα για δύο άτομα. Το  εισιτήριο των 5 ημερών το χρησιμοποιήσαμε εκτός από τα τρένα από πόλη σε πόλη και για το αλπικό τρένο, για τις μετακινήσεις με τραμ ή λεωφορεία εντός των πόλεων, για τελεφερίκ, για οδοντωτούς και για καραβάκι στη λίμνη Lugano. Περιελάμβανε και ελεύθερη είσοδο στα μουσεία, αλλά επισκεφτήκαμε μόνο το μουσείο Paul Klee στη Bern.

Bern

Bern

Interlaken

Grindelwald

Grindelwald

Ιταλικό χωριό στην λίμνη Λουγκάνο

Ιταλικό χωριό στη λίμνη Λουγκάνο

Luzern

Luzern

Luzern

Luzern

Καταρράκτες Ρήνου 

St. Gallen

St. Gallen

    To σιδηροδρομικό δίκτυο είναι απόλυτα ακριβές, καλύπτει απίθανους συνδυασμούς, έτσι ώστε ελάχιστες (1 ή 2 )από τις 40 περίπου υπεραστικές διαδρομές, που κάναμε σ' αυτές τις 5 μέρες, να περνούν από τα ίδια μέρη. Στην πλειοψηφία των ταξιδιών μας, από αλλού πηγαίναμε και από αλλού γυρίζαμε, έτσι προλάβαμε να σταματήσουμε και να δούμε περισσότερα μέρη. Χρησιμοποιήσαμε  πολλά είδη τρένων, ICE, IC, PE, R, IR, Polybahn, Bernina express, όλα πεντακάθαρα, με εξίσου καθαρές τουαλέτες, άνετα, υπολογισμένα χρονικά για τις εκάστοτε εποχιακές ή ωριαίες ανάγκες, έτσι ώστε να βρίσκεις ελεύθερη θέση πάντα (σε αντίθεση με την Γερμανία). Κάποια είχαν σήμανση ότι δεν γίνεται έλεγχος εισιτηρίων, αλλά σ' αυτά το πρόστιμο ήταν μεγαλύτερο.  Υπάρχει και μία εφαρμογή για κινητά που κατεβάζοντάς την, έχεις όλο το πρόγραμμα των τρένων, τις στάσεις και μπορείς να εκδώσεις και εισιτήρια.

St.Gallen

St. Gallen

St. Moritz

St. Moritz

St. Moritz

St. Moritz

Davos

Zurich

Lugano

Lugano

         Θέλοντας να δούμε αν μας συνέφερε τελικά αυτό το Swisspass, κάναμε μια αντιπαραβολή με το κόστος των διαδρομών μας αν κλείναμε τα εισιτήρια όχι τελευταία στιγμή, που κατά τεκμήριο είναι ακριβότερα, αλλά 10-15 μέρες πριν, και διαπιστώσταμε ότι βγήκαμε κερδισμένοι. Βέβαια για τις υπηρεσίες που παρέχουν τα τρένα τους, δεν τα βρίσκω ακριβά ακόμα και για μας. Για παράδειγμα μια διαδρομή Ζυρίχη-Βέρνη 56 λεπτών με το IC κοστίζει 18 ελβετικά φράγκα 15 μέρες πριν το ταξίδι. Το αλπικό Bernina express  είναι το πιο ακριβό σχετικά, αφού περνάει μέσα από πολλά τούνελ, διασχίζει παλιά πέτρινα πολύτοξα γεφύρια και είναι χαρακτηρισμένο ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Τα τρένα της Ελβετίας είναι επίσης σχετικά φθηνότερα από της Γερμανίας, που εκτός των άλλων παρουσιάζουν βλάβες, καθυστερήσεις,  είναι πιο βρώμικα και κάποιες φορές δεν έχουν ελεύθερες θέσεις και ταξιδεύεις μεγάλα τμήματα διαδρομών όρθιος.

        Η Ελβετία για μας τους Έλληνες είναι ακριβή χώρα για τουρισμό, συγκρινόμενη με την Γερμανία π.χ. Ένα πολύ μέτριο, αλλά κεντρικό ξενοδοχείο στη Ζυρίχη ακόμα και 4 μήνες πριν, με στοιχειώδεις παροχές, δηλαδή όχι κοινόχρηστη τουαλέτα, κοστίζει γύρω στα 150 ευρώ τη βραδιά το δίκλινο. Στο Βερολίνο βρίσκεις με τα μισά συν κάτι, ακόμα και λίγες μέρες πριν το ταξίδι, το ίδιο και σε άλλες γερμανικές πόλεις. Το φαγητό "έξω" κοστίζει διπλάσια από Ελλάδα, όμως τα σούπερ μάρκετ πωλούν έτοιμο φαγητό, σε πιο προσιτές τιμές. Μια σαλάτα με διάφορα λαχανικά και λίγη πρωτεϊνη αυγό ή κοτόπουλο κάνει γύρω στα 10 φράγκα σε κεντρικό σούπερ μάρκετ της Ζυρίχης. Οι αντίστοιχες τιμές  σε ένα χωριό στις Άλπεις, σε τοπικό εστιατόριο εντός πανσιόν, είναι πολύ χαμηλότερες των εστιατορίων των πόλεων, προσεγγίζοντας τις ελληνικές.  Και τα δωμάτια στις πανσιόν αυτές είναι σημαντικά φθηνότερα την εποχή που πήγαμε. Επίσης μπορείς να φας σε προσιτές τιμές (πιο ακριβά πάντα από την Ελλάδα) streetfood και σε fast food. Οι τιμές του καφέ εσπρέσο είναι σαν τις δικές μας.

    Όσον αφορά την αστική συγκοινωνία και αυτή είναι εξαιρετική. Πάντα υπάρχει μέσον από τους κεντρικούς σταθμούς για το κέντρο κάθε πόλης. Εννοείται ότι στους κεντρικούς σταθμούς βρίσκεις γραφείο πληροφοριών, που παρέχει υλικό ενημερωτικό για τα αξιοθέατα και την τοπική συγκοινωνία δωρεάν. Οι δρόμοι των πόλεων είναι κυρίως για τους πεζούς, τα ποδήλατα και τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας, το ΕΙΧ έχει μόνο μία λωρίδα ανά κατεύθυνση  π.χ στο κέντρο της Ζυρίχης. 

   

Ζυρίχη

Κωνστάντζα (γερμανική πόλη και λίμνη στα σύνορα με Ελβετία)

    

Επίσκεψη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ στη Βαϊμάρη

    Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ (Buchenwald, Δάσος με τις οξιές) ήταν ένα ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης κοντά στο Έττερμπουργκ (Etterburg, κάστρο του Έττερ) που βρίσκεται κοντά στη Βαϊμάρη της Θουριγγίας στη Γερμανία. Το στρατόπεδο αυτό ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1937 και οι κρατούμενοί του χρησιμοποιούνταν ως εργατικό δυναμικό με καταναγκαστική εργασία σε τοπικά εργοστάσια παραγωγής στρατιωτικού εξοπλισμού. Μεταξύ των ετών  1945 και  1950 το στρατόπεδο χρησιμοποιήθηκε από τις  Σοβιετικές δυνάμεις.

    Οι πρώτοι κρατούμενοι ήταν και οι κατασκευαστές των εγκαταστάσεων του Στρατοπέδου, το οποίο περιβαλλόταν από ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα, με πύργους - παρατηρητήρια σε σχετικά μικρές μεταξύ τους αποστάσεις και με φρουρά η οποία διέθετε αυτόματα ενεργοποιούμενα πολυβόλα. Ο χώρος απομόνωσης (φυλακή) του Στρατοπέδου - γνωστός ως "Καταφύγιο" (bunker) βρισκόταν πλάι στην κεντρική είσοδο, ενώ οι SS εκτελούσαν τους κρατουμένους στον χώρο των στάβλων με πυροβόλα όπλα ή, αν επρόκειτο για εκτελέσεις με απαγχονισμό, στον χώρο γύρω από το κρεματόριο.

    Ο βασικός στόχος του Στρατοπέδου ήταν η εξόντωση των κρατουμένων μέσω της καταναγκαστικής εργασίας. Χιλιάδες κρατούμενοι (ο αριθμός τους υπολογίζεται σε 56.000) πέθαναν από τις κακουχίες, τα βασανιστήρια, την έλλειψη τροφής και την σχεδόν ολοσχερή έλλειψη υγιεινής. Όπως συνέβη σε όλα σχεδόν τα Ναζιστικά Στρατόπεδα, ο αριθμός των κρατουμένων σταδιακά αυξήθηκε κατά πολύ: Από 1000 άτομα τον Ιούλιο του 1937 έφθασαν περίπου 5.500 την 1η Σεπτεμβρίου του 1939 και τους 8.400 στο τέλος του ίδιου μήνα. Οι πρώτοι κρατούμενοι ήταν πολιτικοί (και αυτούς αφορούν οι αριθμοί). Το 1938, όμως, ύστερα από την Νύχτα των Κρυστάλλων η Γκεστάπο έστειλε στο Μπούχενβαλντ περίπου 10.000 συλληφθέντες Εβραίους, τους οποίους περίμενε μια ιδιαίτερα σκληρή μεταχείριση: Περίπου 600 από αυτούς πέθαναν στο διάστημα Νοεμβρίου 1938 - Φεβρουαρίου 1939. Το 1943 οι κρατούμενοι στο Στρατόπεδο είχαν φθάσει τους 37.500 και στο τέλος του 1944 ο αριθμός είχε αυξηθεί σε 63.000, ενώ στα τέλη Μαρτίου του 1945 έφθασε τους 80.000 (στο κύριο Στρατόπεδο).

    Με την έναρξη του 1941 ξεκίνησε η εφαρμογή ενός προγράμματος ιατρικών πειραμάτων σε κρατούμενους. Για το σκοπό αυτό δημιουργήθηκαν στο βόρειο τμήμα του Στρατοπέδου νέα παραπήγματα. Οι κρατούμενοι μολύνονταν με διαφόρους τύπους ιών και θανατηφόρων μικροβίων (κυρίως τύφου) για να μελετηθούν οι αντιδράσεις του οργανισμού και η πιθανή θεραπεία των ασθενειών που προκαλούσαν. Το 1944 ο Δανός Ταγματάρχης των SS  Καρλ Βερνέτ άρχισε την εκτέλεση μιας σειράς πειραμάτων με σκοπό την "θεραπεία" της ομοφυλοφιλίας. "Ιατρικά" πειράματα διεξήχθησαν, επίσης, στο "αναρρωτήριο", όπου εκατοντάδες κρατούμενοι Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου εξοντώθηκαν με ενέσεις (κυρίως φαινόλης).

    Ένας ακόμη τρόπος εξόντωσης ήταν η κατασκευή ενός δρόμου από το Έττερμπoυργκ μέχρι την κεντρική πύλη του Στρατοπέδου. Ο δρόμος αυτός είχε αποκληθεί "Οδός του Αίματος" από τους κρατούμενους. Παρά τις απαίσιες συνθήκες διαβίωσης και την τρομοκρατία που ασκούσαν οι δυνάμεις των SS, στο Στρατόπεδο είχε αναπτυχθεί μια "υπόγεια" οργάνωση αντίστασης από τους κρατούμενους, ιδιαίτερα κατά την περίοδο προς το τέλος του Πολέμου. Αρκετοί κρατούμενοι γλίτωσαν την εκτέλεση, στην οποία είχαν καταδικαστεί από τους SS, κρυπτόμενοι σε διάφορους χώρους του Στρατοπέδου από συγκρατούμενούς τους, πράγμα που γινόταν δυνατό λόγω του "υπερπληθυσμού" που παρουσίαζε το Στρατόπεδο.

    Επειδή οι Σοβιετικές δυνάμεις, κατά τα τέλη του 1944, προήλαυναν στην Πολωνία, οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να εκκενώσουν τα Στρατόπεδα που είχαν εγκαταστήσει σε πολωνικό έδαφος. Έτσι, στο Μπούχενβαλντ κατέφθασαν, τον Ιανουάριο του 1945, περίπου 10.000 εξαντλημένοι κρατούμενοι, όσοι είχαν επιζήσει από τις πορείες θανάτου στις οποίες εξαναγκάσθηκαν εκκενώνοντας τα Στρατόπεδα του Άουσβιτς και του Γκρος Ρόζεν. Οι συνθήκες στο Στρατόπεδο είχαν χειροτερεύσει πολύ, τόσο λόγω έλλειψης μέσων όσο και λόγω της αυξημένης σκληρότητας που επεδείκνυαν οι SS.

    Στις αρχές του Απριλίου του 1945 οι Αμερικανικές δυνάμεις έφθασαν πολύ κοντά στο στρατόπεδο και οι Γερμανοί αποφάσισαν να απομακρύνουν 28.000 κρατουμένους από το κύριο και περίπου 10.000 από τα δευτερεύοντα στρατόπεδα. Οι κρατούμενοι ξεκίνησαν νέα πορεία θανάτου (περίπου το ένα τρίτο από αυτούς βρήκαν τον θάνατο κατά τη διάρκειά της). Η φρουρά του Στρατοπέδου, όμως, είχε εξασθενήσει και έτσι το υποβόσκον κίνημα των κρατουμένων βρήκε ευκαιρία για περισσότερη δράση. Οι κρατούμενοι είχαν καταφέρει να φτιάξουν ένα μικρό ασύρματο και συνδέθηκαν με την Τρίτη Αμερικανική Στρατιά του Πάτον και ζήτησαν βοήθεια. Οι Αμερικανοί απάντησαν ότι σπεύδουν προς βοήθεια των κρατουμένων, πράγμα που έκαναν. Καθώς οι αμερικανικές δυνάμεις πλησίασαν στο Στρατόπεδο, οι κρατούμενοι που είχαν ακόμη δυνάμεις στασίασαν και περικύκλωσαν τους πύργους - παρατηρητήρια. Λίγη ώρα αργότερα οι αμερικανικές δυνάμεις απελευθέρωναν το Στρατόπεδο και έστειλαν όση άμεση ιατρική βοήθεια μπόρεσαν, καθώς οι άνδρες τους έμειναν έκθαμβοι από το δράμα των κρατουμένων που αντίκρισαν.

https://www.buchenwald.de/en/geschichte/chronologie/konzentrationslager