29.8.09

Οι επισκέπτες μας του καλοκαιριού

Εγκαταλείποντας πριν 16 χρόνια την Αθήνα και επιλέγοντας για τόπο μόνιμης εγκατάστασης τη Σάμο, την επιλέξαμε -πέρα από τις φυσικές ομορφιές της- και για έναν ακόμη λόγο: Την απόστασή της από την Αθήνα. Δε θέλαμε να μείνουμε ως "Αθηναίοι" σ' ένα τόπο δορυφόρο της Αθήνας. Θέλαμε επίσης να φιλοξενούμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα γιαυτό και φροντίσαμε νάχουμε τον απαραίτητο χώρο. Οι περισσότεροι φίλοι μας, μας τίμησαν και τουλάχιστον μια φορά μας επισκέφτηκαν -αρκετοί περισσότερες- κι άλλοι μπορεί να έκαναν τις διακοπές τους εδώ γύρω, αλλά δεν παρέλειψαν να μας συναντήσουν.
Είναι εν μέρει αλήθεια ότι η απόσταση και ο χρόνος απομακρύνει τους ανθρώπους, τους ανθρώπους που αλλάζουν, ευτυχώς όμως υπάρχει και το internet, τα blogs, τα mails, η σύγχρονη χωρίς οικονομικό κόστος μορφή επικοινωνίας που συντηρεί τις επαφές μας σ' όλο το κόσμο. Είναι απίστευτο πόσο ζεστά νοιώθουμε κάθε φορά που μας έρχονται οι παλιοί μας φίλοι , όταν διαπιστώνουμε ότι μαζί τους έχουμε ακόμα κοινά πράγματα, πράγματα που μας συνέδεσαν στα χρόνια της νιότης μας: αγώνες κοινωνικούς, περιβαλλοντικούς και κυρίως το διαρκή αγώνα να μείνουμε άνθρωποι, άνθρωποι με αρχές και ήθος. Άνθρωποι που δεν στηρίζουν τις σχέσεις τους στο οικονομικό συμφέρον ή τη στάση ζωής τους στις προσωπικές τους φιλοδοξίες ποδοπατώντας οτιδήποτε άλλο.

Ο παλιός μου φίλος Πολυδεύκης με το γιό του Νικηφόρο


Θεανώ και Νικηφόρος


Δημητράκης και Αποστόλης στο σπίτι του γιου μου


Ο Δημητράκης με την μαμά του και κολλητή μου, την Ηλέκτρα


Τα κορίτσια μας Ίριδα και Μαρία με το μικρό Δημήτρη


Ο Δημήτρης με το αδέσποτο που μου μάζεψε, τη Τζίτζη όπως την ονόμασε!


Η Δέσποινα με τον μικρό αδερφό του γιου μου Ιωσήφ


Νίκος, Ελένη, Νικηφόρος, στο μπαρ του Νικηφόρου στο Ηραίον


Η αγαπημένη μου Ελένη στο "Επιούζιον" στο Λιμνιώνα.


Ο αδερφός μου Νίκος με την Ελένη σε μια βόλτα στο χωριό Κοντακαίϊκα


Δεν είναι μόνο όμως αυτοί που έρχονται, αλλά κι αυτοί που φεύγουν: Η οικογένεια Παριανού μετακομίζει στη Κρήτη. Εδώ στην αποχαιρετιστήρια βραδιά στο σπίτι τους. Η Μαρία με τη Φωτεινή και το Μανώλη -τραγουδούν- πάνω και κάτω ο Βαγγέλης με το Νίκο που παίζει μπουζούκι, λείπει η Ματίλντα. Παιδιά καλή διαμονή στο νέο σας τόπο και μη μας ξεχνάτε! Και Βαγγέλη μας αποκάλυψες το κρυμμένο σου ταλέντο στο τραγούδι!

18.8.09

Στις καταπράσινες πλαγιές του Καρβούνη









"Καρβούνης" ή " Άμπελος" ονομάζεται το βουνό που βρίσκεται στο κεντρικό και ανατολικό τμήμα της Σάμου και καταλαμβάνει πολλαπλάσια έκταση από το ψηλότερο βουνό του νησιού τον Κέρκη. Το όνομα “Άμπελος” το πήρε από τα πολλά αμπέλια που καλλιεργούσαν εκεί από την αρχαιότητα. “Είναι το βουνό που κάνει ολόκληρο το νησί ορεινό” γράφει ο Στράβων. Ψηλότερη κορυφή του είναι ο Προφήτης Ηλίας που έχει υψόμετρο 1153 μ. και γύρω απ’ την κορυφή αυτή υπάρχουν κι’ άλλες που το υψόμετρο τους ξεπερνά τα 1000 μέτρα, όπως οι Γκιναίοι και ο Λάζαρος.
Οι αναβαθμοί ή πεζούλες είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της περιοχής και η μέθοδος με την οποία οι κάτοικοι της περιοχής αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν την διάβρωση του εδάφους λόγω των μεγάλων μορφολογικών κλίσεων.Το μέσο υψόμετρο του βουνού είναι 900 μ. Η βλάστηση βουνού της Αμπέλου είναι πολύ πλούσια. Κυριαρχούν τα πεύκα - στα χαμηλά η τραχεία πεύκη και ψηλότερα η μαύρη πεύκη, υπόλειμμα της εποχής των παγετώνων που σχηματίζει εκτεταμένα μονότονα δάση - εναλλασσόμενα με αμπέλια σε αναβαθμίδες. Υπάρχουν ακόμα κυπαρίσσια, βελανιδιές, καστανιές κι’ άλλα είδη δένδρων, μαζί με θάμνους, φρύγανα και γεώφυτα, στις πιο άγονες και βραχώδεις περιοχές.
Γενικά, η περιοχή είναι σημαντική από οικολογική άποψη διότι σ’ αυτήν μπορεί κανείς να συναντήσει πολλά ενδημικά και πολύ σπάνια φυτά. Αναλυτικά αυτά αναφέρονται στο βιβλίο του Δ. Χριστοδουλάκη “Η χλωρίδα και η βλάστηση της Σάμου” Πάτρα 1986 και στο βιβλίο του Γ. Σφήκα “Οι βοτανικοί παράδεισοι της Ελλάδος”.
Το όρος της Αμπέλου έχει καταγραφεί το 1995 από το ΕΚΒΥ, περιλαμβάνεται στα CORINE και στο NATURA 2000 με κωδ. GR 4120002 (Κατηγορία Β), προστατεύεται δε από το Χωροταξικό καθώς η περιοχή είναι χαρακτηρισμένη με στοιχείο Β (δηλαδή περιοχή προστασίας της φύσης ). http://www.samos.gr/

Πριν μερικά χρόνια η οργανωμένη δράση μιας ομάδας ανθρώπων από το Καρλόβασι, της "Ομάδας Παρέμβασης Πολιτών σε θέματα περιβάλλοντος" απέτρεψε να εγκριθεί λατομείο στη περιοχή Κουρούντερε της Αμπέλου.
Στις βόρειες πλαγιές του βουνού βρίσκονται τρία από τα ομορφότερα ορεινά χωριά της Σάμου: Άμπελος, Μανολάτες και Βουρλιώτες, το καθένα με το δικό του χρώμα, αλλά όλα με καταπληκτική θέα στο Αιγαίο και τα απέναντι μικρασιατικά παράλια.

10.8.09

Η Μεγάλη Στιγμή









Ήρθε η στιγμή και πέρασε... όπως όλα. Αλλά τη χαρήκαμε. Χωρίς παρτιτούρες -για πρώτη μας φορά- και να μας διευθύνει ο Χρήστος Λεοντής. Τα σχόλια επαινετικά, το κοινό θερμό, οι δικοί μας ενθουσιασμένοι.Ακόμα δεν είδα το "επαγγελματικό" βίντεο του Μάριου Θράβαλου (το μοντάρει ακόμα) για να έχω ιδία άποψη πώς ακουστήκαμε. Δεν έχει πια και τόσο σημασία. Αυτό που μετράει είναι ότι νοιώσαμε τη μαγεία του συνόλου, τραγουδώντας με επαγγελματική ορχήστρα και τραγουδιστές, επικοινωνήσαμε με το συνθέτη-δημιουργό-μαέστρο κοιτάζοντάς τον στα μάτια και πιστεύουμε ότι αυτό το εισέπραξε ακουστικά και συναισθηματικά και ο κόσμος. Ευχαριστούμε το Γιώργο Κουμαραδιό, το δικό μας μαέστρο, που μας προετοίμασε όλο αυτό το διάστημα, που μας δίδαξε με μεράκι υπομονή και πάθος ώστε ν' ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις αυτού του έργου.

Υ.Γ δείτε στην προηγούμενη ανάρτησή μου ένα βίντεο από τη τελική πρόβα με το Χρήστο Λεοντή που ανέβασα και στο youtube. Εδώ βάζω ένα βίντεο που ανέβηκε στο youtube από το Diktiosamos.

9.8.09

Τελική Πρόβα











Δεν ξέρω αν στη συναυλία που θα γίνει σε λίγες ώρες τα καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του έργου, του συνθέτη και του κοινού. Ξέρω όμως ότι, σε κάθε περίπτωση, ο κόπος μας όλο αυτό το διάστημα δεν πήγε χαμένος. Αρκεί και μόνο η χθεσινή βραδιά για να μας ανταμείψει. Η βραδιά της τελικής πρόβας στην αίθουσα του Δήμου με το συνθέτη Χρήστο Λεοντή να μας διευθύνει και να τραγουδά ο ίδιος. Στιγμές μέθεξης που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θάχα την ευκαιρία να ζήσω. Η αλήθεια είναι ότι, δεν αντιστάθηκα και εκτός από τις φωτογραφίες που τραβώ συνήθως και μερικές από αυτές μοιράζομαι σήμερα μαζί σας, τράβηξα και βίντεο. Συγχωρήστε με για την ποιότητά του μιας και είναι από τα πρώτα μου.

6.8.09

Και να αδερφέ μου

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης


Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.

Κι αύριο λέω θα γίνουμε
ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια
που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές,
σ' όλα τα χείλη,
έτσι να λέμε πια
τα σύκα-σύκα
και τη σκάφη-σκάφη.

Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι
και να λένε:
"Τέτοια ποιήματα
σου φτιάχνω εκατό την ώρα".
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου,
απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε τον κόσμο